26 juni 2020
officiële release - 116
2020 cd-versie
disc 1
Trident Studios, London, England June 21-22, 1970
1. Red Tubular Lighter
2. Lola Steponsky
3. Trident Chatter
4. Sharleena (Roy Thomas Baker Mix)
5. Item 1
6. Wonderful Wino (FZ Vocal)
7. “Enormous Cadenza”
8. Envelopes
9. Red Tubular Lighter (Unedited Master)
10. Wonderful Wino (Basic Tracks, Alt. Take)
11. Giraffe - Take 4
12. Wonderful Wino (FZ Vocal, Alt. Solo)
disc 2
Live Highlights Part 1 – “Piknik” VPRO June 18, 1970 / Pepperland
September 26, 1970
1. Introducing…The Mothers (Live on “Piknik” June 18, 1970)
2. Wonderful Wino (Live on “Piknik” June 18, 1970)
3. Concentration Moon (Live on “Piknik” June 18, 1970)
4. Mom & Dad (Live on “Piknik” June 18, 1970)
5. The Air (Live on “Piknik” June 18, 1970)
6. Dog Breath (Live on “Piknik” June 18, 1970)
7. Mother People (Live on “Piknik” June 18, 1970)
8. You Didn’t Try To Call Me (Live on “Piknik” June 18, 1970)
9. Agon (Live on “Piknik” June 18, 1970)
10. Call Any Vegetable (Live on “Piknik” June 18, 1970)
11. King Kong Pt. I (Live on “Piknik” June 18, 1970)
12. Igor’s Boogie (Live on “Piknik” June 18, 1970)
13. King Kong Pt. II (Live on “Piknik” June 18, 1970)
14. What Kind Of Girl Do You Think We Are? (Live at Pepperland
September 26, 1970)
15. Bwana Dik (Live at Pepperland September 26, 1970)
16. Daddy, Daddy, Daddy (Live at Pepperland September 26, 1970)
17. Do You Like My New Car? (Live at Pepperland September 26, 1970)
18. Happy Together (Live at Pepperland September 26, 1970)
disc 3
Live Highlights Part 2 – Hybrid Concert: Santa Monica August 21,
1970 / Spokane September 17, 1970
1. “Welcome To El Monte Legion Stadium!” (Live)
2. Agon (Live)
3. Call Any Vegetable (Live)
4. Pound For A Brown (Live)
5. Sleeping In A Jar (Live)
6. Sharleena (Live)
7. The Air (Live)
8. Dog Breath (Live)
9. Mother People (Live)
10. You Didn’t Try To Call Me (Live)
11. King Kong Pt. I (Live)
12. Igor’s Boogie (Live)
13. King Kong Pt. II (Live)
14. “Eat It Yourself…” (Live)
15. Trouble Every Day (Live)
16. “A Series Of Musical Episodes” (Live)
17. Road Ladies (Live)
18. “The Holiday Inn Motel Chain” (Live)
19. What Will This Morning Bring Me This Evening? (Live)
20. What Kind Of Girl Do You Think We Are? (Live)
disc 4
Live Highlights Part 3 – FZ Tour Tape Recordings
1. “What’s The Deal, Dick?”
2. Another M.O.I. Anti-Smut Loyalty Oath (Live)
3. Paladin Routine #1 (Live)
4. Portuguese Fenders (Live)
5. The Sanzini Brothers (Live)
6. Guitar Build ’70 (Live)
7. Would You Go All The Way? (Live)
8. Easy Meat (Live)
9. “Who Did It?”
10. Turn It Down! (Live)
11. A Chance Encounter In Cincinnati
12. Pound For A Brown (Live)
13. Sleeping In A Jar (Live)
14. Beloit Sword Trick (Live)
15. Kong Solos Pt. I (Live)
16. Igor’s Boogie (Live)
17. Kong Solos Pt. II (Live)
18. Gris Gris (Live)
19. Paladin Routine #2 (Live)
20. King Kong - Outro (Live)
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar, octave bass, percussion
Ian Underwood: keyboards, saxes, guitar
George Duke: keyboards, trombone
Mark Volman: vocals, percussion
Howard Kaylan: vocals
Jeff Simmons: bass, vocals
Aynsley Dunbar: drums |
The Mothers 1970 is een transitieband van
Chunga’s Revenge op weg naar Fillmore East. Maar ook een Zappa van
Hot Rats op weg naar diezelfde Fillmore. Historisch gezien kregen we
daar al mee te maken op Chunga’s Revenge, een album dat met een voet
in het verleden en een in de nabije toekomst staat. Een uitbreiding
van die spagaat komen we tegen in deze box: ‘The Mothers 1970’. Disc
1 sluit vooral aan bij het Hot Rats-achtige deel van Chunga. De rest
meer bij Fillmore East ‘71.
De recente aanpak van Ahmet en Joe lijkt er een van een grondige
compleetheidsdrift. Zoveel mogelijk, zo niet alles, van iets uit een
periode bij elkaar gooien. Kijk maar naar de Halloweendooskes en
voorganger, de Hot Rats sessies. Het is vooral veel van hetzelfde.
Soms is dat leerzaam, soms is dat weinig opwekkend. Deze box valt
meer in de laatst genoemde categorie. oftewel, hoeveel Wonderful
Wino kun jij aan? Ik mis langzaamaan de hand van de meester. Heer Z.
hemzelf had dit nooit uitgebracht of was er met zijn vlijmscherpe
mes doorheen gegaan, had het in stukken gehakt en weer – anders- aan
elkaar geplakt. Met zijn aanpak hadden we dan wellicht een dubbel-cd
overgehouden met aangename afdronk. Nu drukt het product enigszins
zwaar op de maag en prikt de badge een gaatje in mijn nieuwe shirt.
Back to the badges.
Oh ja, had je ook al ontdekt dat de voorkanten van de hoesjes per
twee aan elkaar te puzzelen zijn. Daarbij kun je je afvragen wie die
dame naast Mr. Duke is die zo aanminnig tegen hem aan schurkt.
Een evaluatie per disc. De ‘Red Tubular Lighter’ is een aardige
jamsessie-achtige solo met voldoende geluidseffecten. Als gitaarsolo
leuk, maar lijkt wat onaf. ‘Lola Steponsky’ is een ontmoeting van
Uncle Meat met de eerder genoemde Chunga. Veel drumwerk van Dunbar
hier. Een echt Zappawerkje. Via de chatbox komen we bij de Thomas
Baker Mix van ‘Sharleena’. Die klinkt net iets anders dan de
Chunga’s versie, maar dan moet je goed je oren openzetten en de
antieke heel goed kennen. Voegt het nu iets toe? Hmmm… ’Item 1’
lijkt me een fundering op weg naar iets anders, de ondergrond van?
Moest er nog zang bij wellicht? ‘Wonderful Wino’ met Zappa zelf aan
de zang is prima en goed en leuk. Dat geldt ook voor de vroege
versie van ‘Envelopes’ en wat gaat die langzaam! Mooi pianowerk van
Underwood en wat (te) veel drums aan het eind. De ‘Red Tubular
Lighter’ keert terug met her en der een mooie solo. ‘Giraffe’ is een
jamsessieversie van Lola Steponsky’. En dank voor de ‘alternate
solo’ – die wel goed is hoor - op Wonderful Wino. Maar dan heb je
die track inmiddels al wel drie keer langs horen komen. Cd 1 is,
zoals ze dat in Engeland zo mooi uitdrukken: ‘a mixed bag’. Een
gemengde tas, maar dat klinkt minder toch?
Cd 2 kennen we al vele jaren als bootleg. De opnames in eigen land
van VPRO’s Piknik zijn er al vanaf het begin, 1970. Eerst op vinyl
en later op cd en in steeds betere kwaliteit. Nu hebben we de
moederband te pakken. Leuk de Nederlandse (!) introductie van Jan
Donkers. Dank Jan. Het juni concert van deze Zappa band was een
mooie, zeker als je bedenkt dat de groep dan ongeveer net bij elkaar
is. Zappa leunt nog veel op oud werk. Ik heb wel het idee dat deze
moederversie wat afgevlakt klinkt, ik mis het hoog, maar misschien
komt dat ook daar al die bootlegs. Hoe dan ook fijn dat het er nu
officieel is. In september liggen de kaarten al heel anders, want in
Pepperland hebben de voormalig Turtles een flink aandeel in de
conversatie en staan we eigenlijk al bijna in de Fillmore met ‘What
Kind of Girl Do You Think We Are?’. ‘Bwana Dik’, ‘Daddy, Daddy,
Daddy’ (pas te horen op 200 Motels), ‘Do You Like My New Car?’ en de
onvermijdelijke hitsingle ‘Happy Together’.
Disc 3 zit een beetje tussen de sets van disc 2 in. Eén in augustus
en één in september. Het plaatje volgt een beetje hetzelfde
stramien. Oud bekend werk overgaand in het werk van de Vaudeville
band, zoals deze band achteraf genoemd werd. Het is een
hybride-concert met flink wat computergeknutsel om er nog wat van te
maken. Het klinkt alleszins geloofwaardig en overtuigend. Het geluid
is hier ook minder vlak. De liedjes zijn bekend en kunnen luid
meegezongen worden. King Kong is aan de speed, want het gaat met
raps tempo. In deel één horen we Underwood en Duke op diverse
toetsen, in deel twee speelt Zappa een aangename solo. Hoogtepunt
van deze cd (box?) is de wahwahsaxsolo van Underwood. Die Ian! Die
man mag echt nog veel meer gewaardeerd worden.
De laatste cd is een soort ‘Playground Psychotics’ part 2. Zapppa
nam in deze periode veel op middels een draagbare recorder.
Gesprekken, oefeningen, concerten. Wanneer en waar is vaak niet
bekend. Na wat verbale introductie, alweer zo’n eed, gaat Zappa los
in ‘Portugese Fenders’. Je hoort er delen in van de ‘Transylvania
Boogie’. Ook de Sanzini-broeders weten van geen ophouden, daarom
snel door naar ‘Guitar Build 70’, opnieuw een stuk met mooie
gitaarsolodominantie. ‘Easy Meat’, we wisten al dat dit bestond,
horen we in premature versie. Vergelijk dit eens met die op ‘Tinsel
Town Rebellion’. George Duke is duidelijk hoorbaar in ‘Turn it
Down’. Zijn funky pianosolocascade valt meteen op. ‘A Pound for a
Brown’ is gitaarsolo drie. Heerlijk, ik hou wel van die oudere
gitaarsolo’s. In King Kong solo’s deel 1 komen Zappa, Underwood en
Duke langs, in deel 2 een kleine samenvatting daarvan. Is jullie ook
al opgevallen dat Jeff Simmons best wel een goede bassist is? Dr
John’s ‘Gris Gris’ is een prachtig nummer dat hier wat op de korrel
wordt genomen, maar niet door Underwood die opnieuw een geweldige
saxsolo blaast. Had ik al gezegd dat die man meer lof verdient? Hij
speelt trouwens live zichtbaar gitaar volgens de foto in het boekje.
Dat was een nieuwe voor me. De set sluit gepast af met het outro van
King Kong.
Terugkijkend hebben we dan verschillende hoge lichten in een
gemengde tas met speld. Doe er je voordeel mee, of niet...
|
