17 juni 2022
officiële release - 122
disc 1: Live from Edinboro, PA – May 8,
1974
1. “Someone Has Just Asked Me…”
2. Cosmik Debris
3. Pygmy Twylyte
4. The Idiot Bastard Son
5. Cheepnis
6. Inca Roads
7. Montana
8. Dupree’s Paradise (Intro)
disc 2: Live from Edinboro, PA – May 8, 1974 (cont’d)
1. Dupree’s Paradise
2. It Can’t Happen Here
3. Hungry Freaks, Daddy
4. You’re Probably Wondering Why I’m Here
5. How Could I Be Such A Fool
6. I Ain’t Got No Heart
7. I’m Not Satisfied
8. Wowie Zowie
9. Let’s Make The Water Turn Black
10. Harry, You’re A Beast
11. The Orange County Lumber Truck
12. Oh No
13. Son Of Orange County
14. More Trouble Every Day
15. Camarillo Brillo
disc 3: Live from South Bend, IN – May 12, 1974 / Live from Erie, PA
– November 12, 1974
1. Montana
2. Get Down
3. Tush Tush Tush (A Token Of My Extreme)
4. Stink-Foot
5. RDZNL
6. Village Of The Sun
7. Echindna’s Arf (Of You)
8. Don’t You Ever Wash That Thing?
9. Penguin In Bondage
10. T’Mershi Duween
11. The Dog Breath Variations
12. Uncle Meat
13. Building A Girl
14. Dinah-Moe Humm
disc 4: Live from Erie, PA – November 12, 1974 (cont’d)
1. I’m Not Satisfied
2. Montana
3. Dupree’s Paradise (Intro)
4. Dupree’s Paradise
5. Don’t Eat The Yellow Snow
6. Tush Tush Tush (End Vamp)
7. Oh No
8. Son Of Orange County
9. More Trouble Every Day
disc 5: Live from Erie, PA – November 12, 1976 / Live from Toledo,
OH – November 13, 1976
1. The Purple Lagoon
2. Stink-Foot
3. The Poodle Lecture
4. Dirty Love
5. Wind Up Workin’ In A Gas Station
6. Tryin’ To Grow A Chin
7. The Torture Never Stops
8. City Of Tiny Lites
9. Pound For A Brown
10. You Didn’t Try To Call Me
11. Rudy Wants To Buy Yez A Drink
12. Would You Go All The Way?
disc 6: Live from Erie, PA – November 12, 1976 cont’d / Bonus Tracks
1. Black Napkins
2. Terry’s Erie ’76 Solo
3. Patrick’s Erie ’76 Solo
4. Wonderful Wino
5. The Purple Lagoon (Outro)
6. Stranded In The Jungle
7. Dinah-Moe Humm
8. The Purple Lagoon (Outro)
9. Camarillo Brillo
10. Muffin Man
11. The Purple Lagoon (Outro)
12. You Didn’t Try To Call Me [Live from Montreal, QC, Canada –
November 10, 1976]
13. Black Napkins
14. The Purple Lagoon (Outro)
------------------------------------------------------------
band on disc 1 & 2
Frank Zappa: guitar, vocals
Jeff Simmons: guitar, vocals
George Duke: keyboards,
synthesizer, vocals
Don Preston: synthesizer
Napoleon Murphy Brock: tenor sax, flute, lead
vocals
Bruce Fowler: trombone,
vocals
Walt Fowler: trumpet
Tom Fowler: bass
Ralph Humphrey: drums
Chester Thompson: drums,
percussion
band on disc 3 & 4
Frank Zappa: guitar, vocals
George Duke: keyboards, synthesizer, vocals
Napoleon Murphy Brock: tenor sax, flute, lead
vocals
Tom Fowler: bass
Ruth Underwood: percussion
Chester Thompson: drums, percussion
band on disc 5 & 6
Frank Zappa: guitar, vocals
Ray White: guitar, vocals
Eddie Jobson: keyboards, synthesizer. violin
Lady Bianca: keyboards, vocals
Patrick O'Hearn: bass
Terry Bozzio: drums, vocals |
In klas 6 van de lagere school leerde ik dat
er in het verre Amerika een stad Erie en het ernaast gelegen
Eriemeer bestond. Nooit iets met die kennis gedaan totdat Zappa/Erie
op het toneel verscheen. Het stof van Mothers 1971 was nog niet
nedergedaald of we verdronken bijkans in het meer. Keldergeest Joe Travers, die overigens
steeds meer op Billy the Mountain gaat lijken, had in de
Coronaperiode ‘plotseling’ meer tijd en kon daarmee eindelijk
aandacht besteden aan de tapes met de voor hem magische omschrijving
“Erie” op de dooszijkant. Tijdens zijn vele tournees was Zappa een
drietal keer in Erie en/of omgeving beland. De in Erie geboren en
getogen Travers wilde weten wat er op die tapes stond. Dat zou elke
fan zo doen schat ik voorzichtig in. Op die tapes bleek, niet heel
verwonderlijk, prima muziek te staan. Natuurlijk, het kan bijna niet
anders. Zelfs als Zappa snotverkouden optreedt is zijn muziek nog
beter dan een random gemiddelde band. Uiteindelijk vond Travers drie
concerten, drie data, drie verschillende bands. Het geheel werd
gebundeld in een lp-formaat boekwerk met daarbij geinige
krantenknipsels. Helaas zonder relevante foto’s, op één na. Die ene
betreft een vinding van Travers’ moeder tijdens een garagesale. Foto
van heer Z. mét handtekening. Moeder blij, Joe blij. Wij blij?
De rest van de verpakking is een deel van een poster die tegen extra
betaling alleen bij de eerste editie in de thuiswinkel
bijgevoegd was. Aardig natuurlijk, maar, net als zoveel zaken, je
kijkt een keer en bergt hem op, tenzij je een huis hebt van
Amerikaans formaat, dan heb je muren genoeg natuurlijk.
Het “secret word for tonight is: SIT DOWN!!!” Het is wat daar in
Erie. Zappa moet het (studenten-)publiek herhaaldelijk tot zitten
aansporen, anders zien de mensen daarachter het niet. Vroeger had je
podia waar je de artiest gewoon aan kon raken. In de loop
der tijden werd diezelfde artiest de hoogte in gewerkt en in lichten
gehuld een soort godheid die op het plebs neerkeek. Trouwens,
vroeger lagen we vooral bij concerten…
De eerste show op 8 mei 1974 in Edinboro betreft de band die we meer
dan goed kennen van ‘Roxy’ en vooral ‘& Elsewhere’. Deze wijn
behoeft geen krans. The Mothers mét Don Preston, de Fowler familie
(Bruce, Walt en Tom), Jeff Simmons, George Duke, Napoleon Murphy
Brock en de octapussy drummers Ralph Humphrey en Chester Thompson.
Wie ontbreekt? Ruth Underwood! De vraag naar haar komt uit het
publiek en Zappa hangt een wazig verhaal op over een soort scharrel
onderweg. Net zo’n verhaal als hij elders over het ontbreken van Ian
Underwood vertelt.
Stevige band dus on stage, bekende liedjes. Je zou denken, weinig
nieuws, maar dan hebben we het vooral over de eerste cd met deze
band, ceedee twee is “something completely different”. Even terug in
de historie, The Elsewhere-band is de groep waarmee Zappa zijn
tienjarig bestaan “on the road” vierde. Speciaal voor die
gelegenheid haalde hij tal van oudjes uit de kelder, muziek van
‘Freak Out’, ‘We’re Only in it for the Money’ en ‘Weasels Ripped My
Flesh’. Alle nummers opgepoetst en van nieuwe klangfarben voorzien.
Een feest voor het oor. Fijn dat ze nu officieel-officieel zijn
uitgebracht. De Z-volgeling kende die canon al van een
illegaal-officieel album uit de ‘Beat the Boots’-serie: ‘Unmitigated
Audacity’ (1991). Een echte klassieker, ‘Louie Louie’ moeten we hier
dan weer missen, een kleine faux pas van Travers. ‘Unmitigated
Audacity’ beval ik al warm aan, cd2 dus nog ietsje warmer, voor
zover dat kan. Alsnog van harte dan.
Met een gedecimeerde & Elsewhere-band vindt het concert in Gannon
Auditorium plaats, 12 november 1974. Dat is slechts vijf maanden
later (!). The Mothers zijn nu: George Duke, Tom Fowler, Ruth
Underwood (klaar met haar scharrel), Napoleon Murphy Brock en
Chester Thompson. In Gannon heeft Zappa griep, is verkouden. Als hij
dit setje had uitgebracht had hij dat misschien wel in het rijtje
“FZ: lead guitar, vocals, the Flu” gezet, iets met humor in muziek.
Een maand eerder stond deze band in de Kultuuritalo in Helsinki. Dat
concert daar kennen we als ‘You Can’t Do That On stage Anymore, vol.
2, The Helsinki concert’ (1988). Geweldig album, dito muziek. Dus.
Het Gannon-concert voegt nou niet bepaald heel veel toe aan wat we
al van deze band hebben. Paar liedjes, paar, - prachtige -
gitaarsolo’s. Maar toch, in Helsinki speelde deze band bevlogen, met
vuur en verve. Hier is dat toch Iets – uh - minder…
het laatste concert is, met enkele uitstapjes, vooral op 12 november
1976 in het Erie County Fieldhouse. Nieuwe periode in Zappa’s leven,
nieuwe band ook: Lady Bianca Odin, Ray White, Eddie Jobson, Patrick
O’Hearn en Terry Bozzio. Duiken we even de cd-kast in en nemen
erbij: ‘Philly ‘76’, het concert van deze groep zo ongeveer een
maand eerder, oktober 1976. Zelfde liedjes; nou ja, de meeste dan.
Opvallend is dat de eerste acht (!) nummers in dezelfde volgorde
gespeeld zijn. Hoezo elke avond iets anders? Dat valt me wat tegen
Mr. Z.! We duiken even de periode ‘Chunga’s Revenge’ en ‘200 Motels’
in en krijgen vervolgens wat solo’s van Bozzio en O’Hearn. Fijn,
maar, och, heel spectaculair zijn die niet. Visueel misschien wel,
maar wij waren er niet bij daar in Erie. ‘Stranded in the Jungle’
komt ook al voor op ‘Philly’.
Wat ik daar al schreef kan ik hier opnieuw boven water halen: “… het
vrouwelijke element geeft zijn muziek een nieuwe dimensie.” Dankzij
Lady Bianca natuurlijk. Prachtige stem heeft die vrouw en in
combinatie met sommige liefdesliedjes van Zappa krijg je daarvan
hetzij kippenvel, hetzij rillingen. Opnieuw wordt er uitstekend
gespeeld, meest in mijn oren springend zijn de bijdragen van
O’Hearn, wat die man allemaal doet buiten de lijntjes…, fenomenaal!
Snappen jullie waarom we de “amount of lyric mistakes” niet mogen
horen? Musici zijn ook mensen die fouten maken. Niet alles hoeft
glad en gepolijst te zijn, toch?
Tussendoor de hele set zijn wat bonus tracks gestrooid om de zaak te
completeren. Al met al is deze set “een gift”, zo oordeelt Travers.
Hij was te jong toen Zappa in zijn thuisstad was en moet het doen
met de tapes. Zo kun je dus ook een cd-box vullen.
En nu? De veel te dure set regelmatig gehoord, maar ik vrees dat de
conclusie een bekende is, namelijk die van de “gemengde zak”. We
kopen een aantal leuke en welkome toevoegingen, maar tegelijkertijd
een (groot) aantal (overbodige?) doublures. Er ligt vast nog wel
iets in de kelder dat omverwerpend is? Composities, concerten die je
dagen blijft draaien omdat je keihard geraakt wordt. Dat had ik
bijvoorbeeld bij ‘The Hot Rats Sessions’ en ‘Finer Moments’. Bij
Erie ging ik al snel over naar de orde van de dag, lees: ging
luisteren naar andere muziek. Zegt genoeg, toch? Hoe dan ook, al met
al heb ik in de zesde klas tenminste niet voor niets in mijn schrift
geschreven had dat Lake Erie, liggend naast de stad Erie bestond.
Daardoor wist ik tenminste meteen dat er geen verborgen boodschap
achter de / stond. |
