4 maart 1968
officiële release - 4 *
1968 lp-versie
A1 Are You Hung Up
A2 Who Needs The Peace Corps
A3 Concentration Moon
A4 Mom & Dad
A5 Bow Tie Daddy
A6 Harry, You're A Beast
A7 What's The Ugliest Part Of Your Body?
A8 Absolutely Free
A9 Flower Punk
A10 Hot Poop
B1 Nasal Retentive Caliope Music
B2 Let's Make The Water Turn Black
B3 The Idiot Bastard Son
B4 Lonely Little Girl
B5 Take Your Clothes Off When You Dance
B6 What's The Ugliest Part Of Your Body?
(Reprise)
B7 Mother People
B8 The Chrome Plated Megaphone Of Destiny
2012 cd-versie
1. Are You Hung Up?
2. Who Needs the Peace Corps?
3. Concentration Moon
4. Mom & Dad
5. Telephone Conversation
6. Bow Tie Daddy
7. Harry, You're a Beast
8. What's the Ugliest Part of Your
Body?
9. Absolutely Free
10. Flower Punk
11. Hot Poop
12. Nasal Retentive Calliope Music
13. Let's Make the Water Turn Black
14. The Idiot Bastard Son
15. Lonely Little Girl
16. Take Your Clothes Off When You Dance
17. What's the Ugliest Part of Your Body?
(Reprise)
18. Mother People
19. The Chrome Plated Megaphone Of
Destiny
------------------------------------------------------------
The Mothers today
(from left to right in the innersleeve)
Frank Zappa: guitar,
piano, lead vocals, weirdness & editing
Billy Mundi: drums,
vocal, yak & black lace underwear
Bunk Gardner: all
woodwinds, mumbled weirdness
Roy Estrada: electric
bass, vocals, asthma
Don Preston: retired
Jimmy Carl Black: Indian
of the Group, drums, trumpet, vocals
Ian Underwood: piano,
woodwinds, wholesome
Euclid James Motorhead Sherwood
(visible on the back cover): Road Manager, soprano & baritone
saxophone, all purpose weirdness & TEEN APPEAL (we need it
desperately)
with
Suzy Creamcheese/Pamela Zarubica:Telephone
Dick Barber SNORKS
also
Gary Kellgren (picture in badge on
cut-out-page) engineer for two months of basic sessions at Mayfair
Studios is the one doing all the creepy whispering
Dick Kunc (unfortunately invisible)
record & remix engineer for the final month of recording at
Apostolic Studios is the one responsible for the cheerful
interruptions
Eric Clapton (noted philosopher &
guitarist with THE CREAM) has graciously consented to speak to you
in several critical areas.
Spider (from a group that hasn't
destroyed your minds yet...) is the one who wants you to turn your
radio around
Cal Schenkel: plastic figures and all
other artwork (holding eggs lower right front cover).
Vicky Kellgren: telephone
Ronnie Williams: backwards voice
Sid Sharp: orchestral arrangements on
"Absolutely Free", "Mother People" and "The Chrome Plated Megaphone
of Destiny"
------------------------------------------------------------
op de 1984-mix cd-versie
Arthur Barrow: new bass tracks
Chad Wackerman: new drum tracks
------------------------------------------------------------
Note:
All the music heard on this album was
composed, arranged & scientifically mutated by Frank Zappa (with the
exception of a little bit of surf music*). None of the sounds are
generated electronically... they are all the product of
electronically altering the sounds of NORMAL instruments. The
orchestral segments were conducted by Sid Sharpe under the
supervision of the composer.
This whole monstrosity was conseived &
executed by Frank Zappa as a result of some unpleasant premonitions,
august through october 1967
The Present-day Composer refuses to die!
Edgard Varese, July 1921
------------------------------------------------------------
the surf music part: a fragment from
Heavies (Aerni/Buff) by The Rotations (1963)
Dave Aerni—guitars
Paul Buff—drums, bass, organ, saxes
------------------------------------------------------------
Is this Phase One of Lumpy Gravy?
------------------------------------------------------------
* Officiële release nummer 4. Lumpy Gravy
krijgt nummer 3. In werkelijkheid is We're Only in it for the Money
eerder uitgebracht dan Lumpy Gravy.
|
We're Only in it for the Money. Het was/is
Zappa's derde plaat en wat voor een. De eerste keer dat ik 'Money'
hoorde - ik was toen twaalf! - was ik er al helemaal weg van. Ik
had toen nog vijftien minuten op een tape over en maakte voor
mijzelf een soort collage van Money. Op zich een waanzinnig idee
eigenlijk, omdat Money al totaal in collagestijl is.
Money valt in eerste instantie op door de
parodie op de Sgt. Pepper-hoes van de Beatles. Het leek Zappa een
prachtig idee die populaire band te parodiëren middels de hoes. Paul
McCartney vond het best, maar zijn management moest het maar
regelen. Die en ook Zappa's maatschappij MGM, zagen wel wat
problemen. Gevolg is dat de binnenhoes de buitenhoes werd. Dat zat
MGM ook niet helemaal lekker, omdat Zappa zelf nu op de achterzijde
stond. In een speciale vergadering (!) werd voorgesteld de hoes te
spiegelen, zodat Zappa op de voorzijde terecht zou komen. Dat werd
vervolgens weer door Zappa afgekeurd. Alle veranderingen kwamen
sowieso te laat, want de drukpersen liepen al. Daardoor was er op de
hoes te lezen dat bv. Motorhead visible was on the backcover, mar
dat was inmiddels natuurlijk niet zo. De parodie is vergaand
gestalte gegeven, alleen heeft Zappa nog een stap verder gezet door
de hele groep in vrouwenkleren te hullen. Hoe maak van je ugliness
kunst? Op deze wijze dus. De reactie van kopers was er dan ook naar.
Iemand riep, na het zien van de hoes, dat vergeleken bij deze
Mothers, de Rolling Stones lieve jongetjes waren.
Klein detail: de bloemen van Pepper werden
vervangen door fruit en groenten (dat was immers goed voor je wisten
we van Call Any Vegetable van Absolutely Free). Alleen onder de
studiolampen ging het rottingsproces iets sneller en volgens de
verhalen stonk het dan ook vreselijk tijdens de photoshoot. Op de
hoes zien we Zappa's eigen Pumpkin, Gail, in verwachting van Moon.
Hoezenmaker bij uitstek, Cal Schenkel, houdt de eieren vast en
helaas viel de excellente geluidstechnicus Dick Kunc bij de
uiteindelijke hoes er net af, maar dat werd dan ook netjes vermeld
op de hoes. Bij een foto van de fotosessie is hij wel zichtbaar (zie
links).
Jimmy Hendrix was toevallig in de buurt en
ging mee op de foto. Ook niet heel vreemd, Zappa's toenmalige huis
was een soort ontmoetingsplek voor iedereen die in L.A. kwam, bijna
een soort open huis. Veel bekende muzikanten kwamen er regelmatig en
bleven er slapen. Dit niet tot ongenoegen van de GTO's die er ook
rondhingen.
De collage van de hoes werd vervolgens
afgemaakt met talrijke bekende en minder bekende figuren, strips,
schilderijen, etc. Alles is kunst immers. Over wie en wat, zijn -
net als bij The Beatles - hele verhandelingen geschreven, maar nooit
is ieder figuur opgespoord.
Nieuw ook was dat alle songteksten op de plaat
stonden. Alle teksten? Nee, want er werd hier en daar wat
gecensureerd. Nu een bekend verhaal, alleen was Zappa daar indertijd
van onkundig. Bij de presentatie van een Nederlandse prijs, de
Edison - vergelijkbaar met een Grammy - speelde een tape van de
plaat op de achtergrond. Zappa hoorde de gecensureerde muziek en
weigerde prompt de Edison. Indertijd een geweldige promotiestunt
natuurlijk en een goed verhaal.
Zoals gezegd, Money is een grote collage. Het
is een conceptplaat, toen nieuw en erg in. Progressieve muziek
leefde bij de conceptplaten. Zappa ging daarin wel een stap verder,
het concept was niet alleen de muziek sec, maar ook alles wat een
functie in zijn visie kon verbeelden. Zo gebeurt er van alles tussen
de diverse tracks, er wordt getelefoneerd, gesproken, er zijn
vreemde geluiden, klassiek aandoende pianostukken en herhalingen van
eerdere muziekdelen. Money begint met een collage in stijl van
'held' Varèse, met gebruik van elektronische effecten. De plaat
eindigt met een stuk in de stijl van Lumpy Gravy (is this phase 2 of
Lumpy Gravy?), maar die mocht je alleen horen als Kafka's boek "In
the Penal Colony" gelezen had. Een niet erg opwekkend verhaal. Op
zich was het lezen van het boek een vreemde boodschap, maar in het
kader van deze plaat logisch. Echter Zappa claimde altijd geen
intellectueel te willen zijn en weinig boeken te lezen
(intellectueel toch?). Dat dat niet helemaal klopt maakte hij in de
toekomst wel vaker duidelijk. Als er iemand een intellectueel was,
dan was het Zappa wel, maar hij verafschuwde mensen die zich als
zodanig gedroegen.
Lumpy Gravy had overigens toen al uitgebracht
moeten zijn, maar door allerlei verwikkelingen kwam die pas na
Money. Lees dat bij de bespreking van Lumpy Gravy.
Net als bij de vorige plaat, Absolutely Free,
is Money maatschappijkritisch, dat houdt niet op bij overheden,
politie, maar ook de hippiebeweging wordt aangepakt, net als sommige
ouders van gesetteld Amerika en de censuur. Daarnaast worden de
concentratiekampen, lees heropvoedingskampen, bekritiseerd
(Concentration Moon). Gezien deze kritiek is het lelijkste
lichaamsdeel, niet je buik of je harige benen, maar je geest. Op
Money duikt het titelstuk van Absolutely Free op, je bent alleen
vrij als het echt wil. Maar is het wel vrijheid of een
geestverruimend middel? Zappa was toen al erg tegen het gebruik van
drugs, zeker in zijn eigen band. "Hou jezelf onder controle en laat
je geen slaaf worden van iets dat je niet meer in de hand hebt!" .
De flowerpunk is natuurlijk de hippie met zijn bloemetjes in het
haar. Leuk en gezellig, maar niet van deze wereld ook. "Je bent er
wel, maar wat is je toekomstbeeld. Alleen het hier en nu lijkt
belangrijk, maar je bedriegt jezelf hiermee." Dat had hij goed
gezien, toen al.
De stemmen, vocalen, zijn gemanipuleerd,
vervreemd, met effecten bewerkt. Dat maakt het moeilijk je te
vereenzelvigen met de zangers. Bewust gedaan, Money is kritiek, ook
op de luisteraar. Je wordt je bewust gemaakt van je eigen positie.
'We 're Only in It for the Money is zonder meer een van de beste uit
de beginperiode. Het album geeft een uitstekend beeld van Zappa's
denkbeelden en muziekvisie, daarnaast geeft Money het tijdsbeeld van
de tweede periode van de jaren zestig goed weer. Niet voor niets
krijgt juist dit album meestal de aandacht als het gaat om Zappa. Of
dat terecht is is een tweede, want er zijn in mijn optiek nog
betere, Uncle Meat bijvoorbeeldm uit deze tijd, maar ook platen die
hij pas later zou maken. In het kort: We're Only In It For the Money
is Hot Poop!
|
