18 oktober
1984
officiële release - 40
1984 lp-versie
A1. The Closer You Are
A2. In France
A3. Ya Hozna
A4. Sharleena
B1. Sinister Footwear II
B2. Truck Driver Divorce
C1. Stevie's Spanking
C2. Baby, Take Your Teeth Out
C3. Marqueson's Chicken
C4. Planet Of My Dreams
D1. Be In My Video
D2. Them Or Us
D3. Frogs With Dirty Little Lips
D4. Whipping Post
2012 cd-versie
1. The Closer You Are
2. In France
3. Ya Hozna
4. Sharleena
5. Sinister Footwear II
6. Truck Driver Divorce
7. Stevie's Spanking
8. Baby, Take Your Teeth Out
9. Marqueson's Chicken
10. Planet Of My Dreams
11. Be In My Video
12. Them Or Us
13. Frogs With Dirty Little Lips
14. Whipping Post
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: lead guitar, vocals, insinuations
Steve Vai: guitar, guitar solo (3), 1st solo (7)
Ray White: rhythm guitar, vocals
Ike Willis: rhythm guitar, vocals
Tommy Mars: keyboards
Bobby Martin: keyboards, sax, harmonica (2), vocals
Ed Mann: percussion
Arthur Barrow: bass (1, 2, 3, 13
Scott Thunes: bass (4, 5, 6, 7, 8, 9, 11, 12, 14),
mini-moog (12)
Chad Wackerman: drums
Johnny 'Guitar' Watson: vocals (2)
Napoleon Murphy Brock: vocals (2, 3)
Moon Zappa: vocals (3)
George Duke: vocals (3), piano (10)
Dweezil Zappa: guitar solo (3), 2nd solo (7)
Roy Estrada: vocals (7)
Thana Harris: vocals (8)
Bob Harris: vocals (8)
Patrick O'Hearn: bass (10)
Brad Cole: piano (11)
|
Them or Us zou je een soort receptenboek uit
Zappa's keuken kunnen noemen (om in beetje in stijl te blijven).
Het album bevat zo ongeveer alle elementen om een smakelijke dis
voor te zetten: doo-wop (The Closer You Are), prachtige
Zappa-instrumentals (Sinister Footwear), mooie gitaarsolo's (Truck
Driver, Marque Son) en deviaties in de vorm van Whippin’ Post.
Daartussen de nodige humor, sarcastische opmerkingen aan het adres
van iedereen en alles, de bevindingen van Laurel Fishman's seksleven
(Stevie's Spanking) en een soort plotselinge bewustzijn in het kader
van het zijn van de Patras Familias, omdat bijna de hele familie
opduikt. Dit waarschijnlijk na het succes van Moon met Valley Girls.
De basis van de tracks bestaat uit live-opnamen, in de studio
bewerkt, aangevuld, etc. Dat is meteen de verklaring van het grote
aantal musici uit verschillende perioden.
Them or Us ontleent de titel aan de steeds grotere invloed van
religie in de USA (anno 1984) en er aldus langzamerhand twee kampen
ontstonden. Als je niet bij de ‘goede’ hoorde had je een probleem,
het was echt 'them' tegen 'us'. In het titelstuk wordt dat met
instrumentaal geweld ondersteund. Dat de wc's in Frankrijk (maar ook
elders) vreemd en smerig zijn bracht Zappa tot een lied erover en
funky man Johnny Watson mocht het zingen. Yo Hozna heeft ook met
religie te maken. Religieuze leiders hadden het idee dat veel
songteksten verborgen boodschappen van satan bevatten; als je die
achterstevoren afdraaide werd de boodschap duidelijk. Schot voor
open doel voor Zappa dus, liedje achterstevoren, cadeau voor Them.
Wat krijgen ze te horen? Stukje ‘Sofa , stukje Valley-girl-talk van
Moon en wat gitaarwerk. The Devil in disguise.
Sharleena kende in deze periode een (live-) opleving met Dweezil in
de hoofdrol. Zijn eerste versie is te horen op YCDTOSA 3. Beginnend
nog als gitarist en onder invloed van heavy metal, maar hij krijgt
ruim baan van pa.
Sinister Footwear (ballet voor rockband) is zonder meer een prachtig
nummer, geheel in inmiddels vertrouwde Zappa-stijl en dat geldt ook
voor de scheiding van de vrachtwagenchauffeur.
Stevie's Spanking verhaalt over zijn seksuele escapades met Laurel
Fishman, die het vooral nodig vond allerlei huis- tuin- en
keukenspul in de gaten van haar lijf te stoppen; dat was wel heel
erg opwindend vond ze. Zappa sprak er uitgebreid met haar over (denk
even aan de GTO's in dit kader) en stelde haar zelfs op de hoogte
van de song. Ze genoot! Baby zonder kunstgebit ligt in het
verlengde, seks zonder kunstgebit (maak het verhaal af en kleur het
plaatje). Bedoeld voor een single, maar dat zag EMI niet zitten en
trok de single terug. Marque Coy was tijdenlang Zappa's soundmixer.
Hij had de humor om ooit, bij een toegift, een kip op Zappa's
microfoonstandaard te plaatsen. Lachen gieren brullen natuurlijk!
Planet of my Dreams is een left-over (nu ja - eigenlijk nooit
verschenen) van Hunchentoot, Dat moest eigenlijk een heel verhaal
worden, de tracks zijn her en der opgedoken, maar nooit in een
geheel.
Be in my Video verwijst natuurlijk naar MTV en de toenmalige mode
dat iedereen bij iedereen in elkaars videoclips opdook en de waanzin
van de toenmalige clips op zichzelf. Frogs met die vuile lippen is
een geinig verhaaltje geschreven door Ahmet en door papa op muziek
gezet. Op de jongste cd-versie (2012) kreeg hij er ook wat credits
voor.
Whippin’ Post kennen we natuurlijk allemaal van de Allman Brothers.
Het feit dat Zappa het speelt komt door een fan uit Finland. Op
tournee in Finland vroeg iemand uit het publiek aan Zappa dat nummer
te spelen (!?). Zappa kende het niet en vroeg het voor te zingen.
Dat klonk volgens hem als een John Cage compositie. Dat werd het
niet. Back home het nummer opgezocht en voilà, een nieuwe versie.
Als je die voor het eerst hoort prachtig, maar het nummer werd iets
te populair en dook te vaak op.
Them or Us is een prima product, indertijd een beetje overschaduwd
door allerlei andere Zappa releases; het was een heftig jaar, want
ook Thingfish kwam dat jaar in een dure doos op de markt. Alleen...
'Them or Us' blijft niet echt hangen, misschien is het album
daarvoor te weinig coherent qua sfeer en teveel 'samengesteld'. In
ieder geval minder sterk dan bijvoorbeeld 'You Are What You Is', die
de jaren wel doorstaat.
Kort na die lp's kwam een kloek boek met dezelfde titel en
handschoen. Het was alleen te bestellen bij Barfko Swill in Amerika.
Het stond vol met allerlei Zappa verhalen (ook Hunchentoot), maar
dan weer tot een nieuw, een soort toneelstuk-achtig, verhaal
verbouwd. Dik boek, matrixprinter-pagina's, bijna onnavolgbaar. Het
was Zappa, maar wat je er uiteindelijk mee deed?
Oh ja, de handschoen, na het ondergoed kwamen de handschoenen als u
begrijpt wat ik bedoel... En Patricia is er ook weer bij.
|
