vol. 1 - 9
juni 1983
vol. 2 - 17 september 1987
officiële release - 38 / 48
1983 lp-versie The London
Symphony Orchestra - Vol. 1
A1. Sad Jane
A2. Pedro's Dowry (Large Orchestra
Version)
A3. Envelopes
B1. Mo 'N Herb's Vacation First Movement
B2. Mo 'N Herb's Vacation Second Movement
B3. Mo 'N Herb's Vacation Third Movement
1987 lp-versie The London
Symphony Orchestra - Vol. 2
A1. Bogus Pomp
B1. Bob In Dacron
B2. Strictly Genteel
2012 cd-versie
disc 1
1. Bob In Dacron - First Movement
2. Bob In Dacron - Second Movement
3. Sad Jane - First Movement
4. Sad Jane - Second Movement
5. Mo 'N Herb's Vacation - First Movement
6. Mo 'N Herb's Vacation - Second
Movement
7. Mo 'N Herb's Vacation - Third Movement
disc 2
1. Envelopes
2. Pedro's Dowry
3. Bogus Pomp
4. Strictly Genteel
------------------------------------------------------------
Frank Zappa:
composer, arranger
Kent Nagano: conductor
David Ocker: solo
clarinet
Chad Wackerman: drumset
Ed Mann: featured
percussionist
Ashley Arbuckle: concert
master & improvised violin solo on Pedro's Dowrey
with
The London Symphony Orchestra
------------------------------------------------------------
De twee separate lp's uit
respectievenlijk 1983 en 1987 zijn bij de meeste cd-releases
samengevoegd tot een 2cd-set.
De volgorde is anders dan de platen. |
Al vanaf zijn jeugd wilde Zappa graag muziek
schrijven voor een symfonieorkest. Hij deed dat regelmatig en voerde
die stukken ook uit, maar eigenlijk nooit naar zijn zin. De
professionaliteit die hij van zijn bandleden verwachtte, verwachtte
hij ook van orkestleden. Dat viel tegen, orkestleden bleken vaak
gewone ambtenaren te zijn of de financiën kwamen niet rond. Er zijn
nogal wat orkestproblemen geweest bij Zappa. Lees zijn boek over het
hoe en waarom, ook Nederland komt er niet goed vanaf in dat opzicht.
Zappa 'gebruikte' zijn Rockin Teenage Combo om met het verdiende
geld 'serieuze' muziek te maken. Een eerste neerslag vinden op Lumpy
Gravy, een tweede op 200 Motels, vervolgens op Orchestral Favorites
en in januari 1983 werd het dus tijd om eindelijk dan eens echt
goede opnamen te maken. Het LSO stond en staat goed bekend als het
gaat om klassieke muziek, maar staan ook open voor andere
muziekstijlen. De nog jonge, maar uitstekende dirigent Kent Nagano,
was bereid de baton te hanteren. Zelfs technisch lagen de eisen
hoog, het was een van de eerste digitale orkestopnamen waarbij elk
instrument een aparte microfoon had. Het was ook Zappa’s eerst
digitale opname. Overigens werd dit niet zijn eerste compact disc,
die eer was weggelegd voor een vergelijkbaar project: The Perfect
Stranger met Pierre Boulez.
Ondanks alle voorbereidingen en uitdagingen ging het hier opnieuw
mis. De musici schrokken van de ingewikkelde partituren en konden
dus niet even lui hun partijen spelen. Er moest worden opgelet en
daar had niet iedereen zin in. Bob in Dacron (ooit 'Wool' genaamd)
kent daarom wellicht een wat rommelig verloop. Sad Jane heeft wat
dissonante noten. Tussendoor hoor je papier ritselen (zet je
koptelefoon maar op). Mo'n Herb's Vacation is 'opgedragen' aan Mo
Ostin van Warner Bros en Herb Cohen, Zappa's voormalig manager.
Beide heren zorgden voor grote financiële problemen bij Zappa. Het
nummer was eigenlijk bedoeld voor soloklarinet. David Ocker wiens
salaris niet meer verhoogd kon worden bij deze gelegenheid simpelweg
omdat het geld op was, nam wel genoegen met een stuk dat voor hem
geschreven werd. Al schrijvende werd het een stuk voor klarinet en
orkest.
Envelopes kennen we van de Witch die verdronk, maar dan in
band-uitvoering. Ik moet zeggen dat die uitvoering niets onderdoet
voor deze klassieke broer. Integendeel zelfs. Het Rockin' Teen Combo
speelt met meer verve en dynamiek. Pedro's Dowry heeft zeker wortels
in 200 Motels net als Strictly Genteel. Prachtig stuk met heel
duidelijk invloeden - zeker op slagwerk - van Varèse.
Bogus Pomp is een parodie op allerlei filmmuziek en eigenlijk al
ontstaan eind jaren zestig. Zowel Pedro, Bogus als Strictly zijn ook
te vinden op Orchestral Favorites. Eerlijk is eerlijk, de versie van
het L.S.O. is dan toch beter’.
De eerste lp-uitgave met het LSO bestond uit de grijze hoes met
daarop L.S.O. - part 1. Op de plaat: Sad Jane, Pedro, Envelopes en
Mo'N Herb. De vormgeving is heel bewust sober gehouden om in
klassieke stijl te blijven. Zappa wilde met dit project echt scoren
in de klassieke wereld en kon daarbij geen hoes gebruiken in de
normale Zappa-stijl. Zijn opzet werkte. Na de release van de plaat
kreeg hij tal van verzoeken om stukken te schrijven, die hij
overigens allemaal naast zich neerlegde. Volume twee was alweer wat
losser, op de originele lp staat de afbeelding (in kleur) van Zappa
met de kat, nou niet echt een hoes voor klassieke muziek. Maar aan
de andere kant, er zijn wat vreemde hoezen in die sector op de markt
gebracht...
Volume twee kwam pas vier jaar later uit. Indertijd een groot
raadsel, maar inmiddels in volle glorie ontsluierd. Voor de opnamen
van Bogus Pomp ging de trompetsectie even naar de kroeg aan de
overkant en was te laat terug. Daarna was de opnametijd te kort om
alles goed op tape te krijgen. Bogus werd door Zappa teruggebracht
van 11 naar 7 minuten en telde maar liefst 50 edits om het nummer
goed te krijgen. Zappa is altijd goed in de vermelding van dit soort
feiten. Strictly Genteel is zo slecht gespeeld - Zappa's maatstaven
- dat het nummer aan het eind weggedraaid werd. Dat geldt als een
schande in de klassieke muziekwereld en zou je kunnen zien als
Zappa's Revenge!
Met deze klassieke dubbel-cd zet Zappa inderdaad een grote stap
richting de klassieke hoek. Fijn voor hem, maar wat ik zelf altijd
jammer heb gevonden is dat we wel erg vaak dezelfde stukken te horen
kregen. Bogus Pomp is een feite een soort soundtrack van 200 Motels
en ook al uitgebracht op de eerder genoemde Orchestral Favorites. Is
er niets anders dan bij iemand die dag en nacht muziek maakt? Toen
niet, dat was wel duidelijk, later zou hij met zijn nieuwe helse
machine, de Synclavier, snel met meer en ook andere stukken komen.
De eerste worp daarvan en van de Synclavier kwam terecht op zijn
eerste cd, The Perfect Stranger met dirigent Pierre Boulez.
L.S.O. één en twee maakte in ieder geval duidelijk dat er met Zappa
op breder gebied rekening gehouden moest worden. De kroon op dat
werk zou tien jaar later komen, toen het Ensemble Modern onder de
noemer The Yellow Shark, Zappa's muziek bezielend ten uitvoer
bracht. Dat was later dus, nu dan maar weer een rockplaatje
tussendoor....
|
