1 juli 1991
a beat the
boots release
1. Intro
2. Big Leg Emma
3. Some Ballet Music
4. Status Back Baby
5. Valarie
6. My Guitar
7. Uncle Meat/King Kong
------------------------------------------------------------
Frank Zappa:
lead guitar/vocal
Roy Estrada: bass/vocal
Don Preston: keyboards/electronics
Buzz Gardner: trumpet
Ian Underwood: alto sax, piano
Bunk Gardner: tenor sax
Motorhead Sherwood: baritone sax
Jimmy Carl Black: drums
Arthur Dyer Tripp III: drums
------------------------------------------------------------
recorded at The
Ark, Boston - July 8, 1969
-----------------------------------------------------------
‘Beat the Boots’ is een serie cd-uitgaven waarbij Zappa
een aantal populaire bootlegs zelf uitbracht. De makers
konden daar weinig tegenin brengen. Nu verdiende Zappa
er bovendien zelf nog wat aan. Hij nam ze één-opéen
over, inclusief ‘artwork’.
|
Over ‘The Ark’ gaan voldoende geruchten dat
het gestolen waar betreft. Ontvreemd uit Zappa’s studio die er ooit
een plan mee had om op te nemen in een van zijn vele bedachte, maar
nooit gerealiseerde box-sets. In ‘The Ark’ keren we terug naar 1969
met The Mothers in bijna een ‘big band’-bezetting met als
toegevoegde waarde nog Bunk Gardner's broer Buzz op trompet. In deze
band had Zappa maar liefst vier blazers! Het zou enige tijd duren
voordat hij er weer zoveel had.
Gezien de ontvreemding van de tapes weet je bijna zeker dat deze cd
een van de hoogtepunten uit de ‘Beat the Boots’-reeks is. De cd
opent met de ooit bedoelde hit-record ‘Big Leg Emma’. Zappa sluit de
song af met: “Alright. Let's get realistic now. You know and I know
that the function of that number was just to provide some sort of
warm-up trash before we do something heavy. Something a little bit
harder to listen to, but which is probably better for you in the
long run.” Vervolgens volgt er wat experimentele muziek (of is het
modern klassiek?) onder de noemer ‘Some Ballet Music’. Na een enorme
reeks verzoeken, die allemaal niet gespeeld worden gaat de band over
in ‘Status Back Baby’ dat redelijk natuurgetrouw uitgevoerd wordt.
Aan het eind vertelt de gastheer nog dat er een samenzwering tegen
The Mothers van kracht is, verzoeken via radiostations genegeerd
worden en plaatjes vernietigd. Gelukkig hebben ze daarom nu een
single uitgebracht die zo dom is als “Yummy Yummy Yummy” en daarom
wel gedraaid moet worden. Dat is natuurlijk ‘Big Leg Emma’. Zappa
noemde het nummer ooit “Straight commercial and absolute shit”. De
reeks Mothers hitsingles (ahum) wordt dan maar geopend met een
prachtige ‘Valarie’, gevolgd door ‘My Guitar’. Dat nummer krijgt een
lekker lange gitaarsolo tot slot, waarvoor dank. Iemand roept nog
“King Kong?” Waarop Zappa hem beloont met : "King Kong"? Well I'll
tell you what. I think what we're gonna do is play "Uncle Meat" and
then, uh, sort of sneak into "King Kong" from that. That would be
your teen-age medley of two.” Beide werken worden prachtig
uitgevoerd. ‘King Kong’ komt daarbij tot twintig minuten en biedt
veel soloruimte.
Het ‘Foo-Eee’ album eindigt hier. De versie op Living Legend Records
biedt nog drie extra tracks: ‘Agancy man’, ‘The Story of
Electricity’ en ‘Metal Man has Hornet’s Wings’. Gelukkig hebben we
die laatste drie allemaal nu officieel (‘Mystery Disc’).
|
