3 maart 1979
officiële release - 26
1979 lp-versie
A1. I Have Been In You
A2. Flakes
A3. Broken Hearts Are For Assholes
A4. I'm So Cute
B1. Jones Crusher
B2. What Ever Happened To All The Fun In The World
B3. Rat Tomago
B4. We Gotta Get Into Something Real *
B5. Bobby Brown *
B6. Rubber Shirt
B7. The Sheik Yerbouti Tango
C1. Baby Snakes
C2. Tryin' To Grow A Chin
C3. City Of Tiny Lites
C4. Dancin' Fool
C5. Jewish Princess
D1. Wild Love
D2. Yo' Mama
2012 cd-versie
1. I Have Been In You
2. Flakes
3. Broken Hearts Are For Assholes
4. I'm So Cute
5. Jones Crusher
6. What Ever Happened To All The Fun In The World
7. Rat Tomago
8. We Gotta Get Into Something Real
9. Bobby Brown
10. Rubber Shirt
11. The Sheik Yerbouti Tango
12. Baby Snakes
13. Tryin' To Grow A Chin
14. City Of Tiny Lites
15. Dancin' Fool
16. Jewish Princess
17. Wild Love
18. Yo' Mama
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: lead guitars, vocals
Adrian Belew: rhythm guitar, vocals
Tommy Mars: keyboards, vocals
Peter Wolf: keyboards, butter
Patrick O'Hearn: bass, vocals
Terry Bozzio: drums
Ed Mann: percussion, vocals
David Ocker: clarinet on Wild Love
Davey Moire: background vocals
Andre Lewis: background vocals
Napoleon Murphy Brock: background vocals
Randy Thornton: background vocals
------------------------------------------------------------
* Op de eerste Ryko cd's hebben deze tracks andere namen:
We Gotta Get Into Something Real werd 'Wait a Minute' en
Bobby Brown werd 'Bobby Brown Goes Down'.
Dat geldt alleen voor de verpakking, in het boekje staan de 'oude'
namen.
|
Daar zaten we dan in Ahoy, februari 1978, in
afwachting van wat komen ging, we hadden alles verwacht, maar niet
dit. De show die avond bestond bijna alleen uit nummers van Sheik
Yerbouti, een plaat die we tot dan nog niet gezien of gehoord
hadden. Verbijsterd, opgewonden, tevreden en verbaasd verlieten we
Ahoy en raakte ik nog spontaan aan de slag als posterverkoper.
Sheik Yerbouti zou een tijd later uitkomen op een voor Zappa nieuw
label (CBS) en was de eerste na een te lange stilte. Dat Zappa
ondertussen gewoon verder gegaan was moesten wij hier maar raden en
dat de Sheik bij uitkomen al meer dan een jaar oud was, wisten wij
veel.
In Ahoy hoorden we een compleet nieuwe band en maakten we een nieuwe
Zappa mee; hij dirigeerde, zong en speelde alleen nog gitaar bij
solo's. Weinig show, maar een - lang - concert, waarbij de nummers
bijna zonder uitzondering in elkaar overliepen. Punkmuziek was op
dat moment populair, net als disco en daar kwam Zappa met de Sheik
die beide muziekstijlen op de korrel nam. De agressiviteit van punk
zat duidelijk in zijn muziek, net als de bijna achteloze eenvoud van
disco.
De plaat, waarvan de titel afgeleid leek van KC and the Sunshine
Band's Shake Shake Your Booty, klonk verrassend helder. Dat had te
maken met alweer een nieuwe geluidstechnische verbetering in het
opnameprocedé.
Veel, heel veel, stukken zijn opgenomen in London, Hammersmith-Odeon
in ' 77-' 78 en in de studio voorzien van overdubs, lots of
overdubs. Andere stukken waren in het kader van xenochrony op/over
andere stukken geplakt, de solo van de een over een ritme van een
ander. Rubber Shirt is daar het beste voorbeeld van: de baspartij is
van een stuk uit Goteborg, Zweden 1974 en is geplakt over een tape
met een muziekstuk uit de studio dat daar al lag. De interactie vond
nooit in het echt plaats. Eenzelfde benadering was er voor Yo' Mama.
Eigenlijk is Sheik Yerbouti een live-album en daar is niets mis mee,
want live is het muziekspel vaak spontaner en wat alerter. Veel
tracks gaan over Zappa's nieuwe spotpunt: Amerikaanse seks en de
hypocriete wijze waarmee er wordt omgegaan. En passant schopt hij
wat heilige huisjes omver en krijgt hij een conservatieve Joodse
organisatie (B'nai B'rith) over zich vanwege de Jewish Princess. Dat
er nog meer religies een veeg uit de pan krijgen valt die club niet
op. De dansende gek is Zappa zelf, na zijn val van het podium is één
been iets korter dan het andere, vandaar. Bobby Brown doet het
vooral goed in Duitsland en Noorwegen, al zal dat niet zijn vanwege
de tekst. Meerdere teksten gaan over het bizarre fenomeen dat in
deze tijd in Amerika zijn kop opsteekt: verklaren dat je homo bent
om een betere maatschappelijke positie te krijgen. Gitaargod Peter
Frampton krijgt er nog even van langs in de eerste track. Later
legde Zappa on stage uit dat hij het niet begreep dat ieman,
Frampton, de tekst die Zappa op de korrel nam kon zingen. De uitleg
is te horen op You Can't Do That On Stage Anymore, vol. 6 (nr. 17).
Sheik Yerbouti is in zekere - ruime - zin vergelijkbaar met Uncle
Meat, veel livewerk, intermezzi, instrumentale en gecompliceerde
stukken, afgewisseld met sing-a-longs. Dat was tot nu niet meer op
deze wijze gedaan, maar zou wel vaker gaan gebeuren.
Nog altijd is Sheik Yerbouti een van mijn favorieten, er staat
eigenlijk geen zwak stuk op, alleen zijn sommigen beter (dank George
Orwell), bijvoorbeeld de oude plaatkant vier: Wild Love, gevolgd
door Yo' Mama. Rillingen!
Dan nog dit: die Sheik aankleding? Indertijd, april 1979, werd de
Sjah van Perzië verdreven uit zijn land en zocht opvang in de USA.
Het land dat hij ontvluchtte werd een Islamitische republiek en Iran
genoemd. De Sjah kwam echter de VS niet in en kreeg uiteindelijk
asiel in Egypte. Wereldwijd was er ophef, reden voor Zappa zichzelf
in stijl te presenteren. Woordgrapje natuurlijk....
|
