7 november 2012
officiële release - 92
2012 / 2016 cd-versie
disc 1
1. The Importance Of An Earnest Attempt (By Hand)
2. Help, I'm A Rock - which leads into:
3. Transylvania Boogie
4. Flopsmash Musics
5. Hungry Freaks, Daddy
6. The Orange County Lumber Truck
7. The Rewards Of A Career In Music
disc 2
1. Trouble Every Day
2. Shortly: Suite Exists Of Holiday In Berlin Full Blown
3. Pound For A Brown
4. Sleeping In A Jar
5. Oh, In The Sky
6. Octandre
7. King Kong
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar, vocals
Motorhead Sherwood: baritone sax, vocals,
harmonica, tambourine
Roy Estrada: bass, vocals
Don Preston: keyboards
Ian Underwood: woodwinds, keyboards
Bunk Gardner: woodwinds, memories
Art Tripp: drums, percussion
Jimmy Carl Black: drums, some vocals
------------------------------------------------------------
Recorded live at Kerrisdale Arena, Vancouver B.C., 25 August 1968.
|
Een Road Tapes, verschillende ‘Venues’, is een
soort aftakking in de reeks live-concerten op Vaulternative Records.
De eerste in de reeks is opgenomen in Kerrisdale Arena, Vancouver.
Zappa noemt het: "the electric icebox". Zappa speelde vaak in
ijshockey-stadions, Kerrisdale hoort daar zeker bij.
We gaan met dit concert terug naar 1968, dat staat luid en duidelijk
op de voorzijde van het weinig fanatasierijke hoesje. De hele
vormgeving van deze disc is wat pover. De postzegelgrap is geinig,
maar niet helemaal perfect uitgevoerd en de foto in spiegelbeeld
komt linea recta van Mothermania. Lag er geen andere foto in de la?
Het 'wish this was you' in tweevoud valt onder de noemer overdone,
maar inderdaad, ik zou graag willen dat ik het was :-).
De band is de band net na Uncle Meat en zo'n beetje voor het eind
van the Mothers of Invention (1969). In de groep bekenden,
oudgedienden dan, met grote muzikale mogelijkheden. Dat is te horen
ook.
We worden welkom geheten en de sfeer zit er gelijk in met allerlei
honks en snorks, alhoewel Zappa nog wat commentaar geeft op de
reactiesnelheid van het publiek: "Boy, are your reflexes slow!
What are you guys smoking?" Maar dan gaan ze toch echt los met
Help I'm a Rock dat redelijk getrouw wordt uitgevoerd. Na een korte
Transylvania Boogie komt de uitnodiging naar de kapper te gaan 'live
on stage' - Help I'm a Hair - en een uitleg waar je beter niet kan
werken (IBM o.a. ). Het leidt ons in het experimentele segment van
Flopsmash Musics. De hongerige zonderlingen krijgt dit keer een
mooie saxbegeleiding. The Orange County Lumber Truck is, zoals
altijd in deze tijd, een – prettig - gevaarte op de weg: "We'd
like to perform for you now a tune known to the civilized world as
"The Orange County Lumber Truck," which in reality is nothing more
than a cheesy bandstand medley of instrumental themes from some of
our recent smash flop recordings. Some of the material presented
instrumentally for the first time in Vancouver, B.C., will be heard
"Let's Make The Water Turn Black," "Harry, You're A Beast," some
other stuff you won't recognize, some of the music from Lumpy Gravy,
and then some more stuff you won't recognize. And then we'll stop,
and you'll clap, and I'll talk, and we'll play, and it'll go on over
again for about another hour and a half or something like that. You
got it?" Genoeg tijd voor een lang stuk met prachtige muziek en
dito solo's van Zappa, Gardner, Underwood, Zappa en Preston. Na
twintig minuten slaan de snorks toe en is het einde track. Gardner
komt met een heel verhaal over zijn pianolessen, maar eigenlijk
speelt hij liever jazz.
Cd twee dan. Die begint met een mooie Trouble Every Day, met ‘Buns’
en een deur die dichtslaat. Dat was een ideetje van Gail, omdat er
een stuk tape ontbrak, de deur als overgang naar..
... het prachtige Holiday in Berlin, met een lange gitaarsolo, die
overgaat in een statig Pound for a Brown, met opnieuw een gitaarsolo
en vervolgens naar een instrumentale Sleeping in a Jar.
Zappa roept 'In the Sky' en Roy leeft zich meteen uit met zijn
falsetto. Het lijkt het eind van het concert, er is veel applaus.
Zappa kondigt als toegift een nummer aan dat ze altijd spelen als er
om meer gevraagd wordt, dan weten ze tenminste dat ze nooit meer
hoeven te komen spelen. Het blijkt Octandre van Zappa’s held Edgard
Varèse te gaan. Zijn stuk wordt live geruïneerd. Niet misselijk,
maar toch wil men - onverwacht - nóg meer. Dat wordt een lange King
Kong met solo's van Underwood en Preston (tenminste dat denk ik te
horen). Dan is het over: Goodnight!
Ik vind het een prachtige set. De muziek is nog niet zo gestileerd
als de recentere en klinkt daardoor charmant amateuristisch bijna,
maar er wordt op hoog niveau gespeeld. Kortom, I’m in the Sky!
|
