Muziek Verhaal Zappa.com LemonTree Contact




Over-nite Sensation
7 september 1973
officiële release - 17

 
1973 lp-versie
A1. Camarillo Brillo
A2. I'm The Slime
A3. Dirty Love
A4. Fifty-Fifty

B1. Zomby Woof
B2. Dinah-Moe Humm
B3. Montana

2012 cd-versie
1. Camarillo Brillo
2. I'm The Slime
3. Dirty Love
4. Fifty-Fifty
5. Zomby Woof
6. Dinah-Moe Humm
7. Montana

------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar, vocals
Ian Underwood: flute, clarinet, alto & tenor sax
Ruth Underwood: percussion
George Duke: keyboards, synthesizer
Bruce Fowler: trombone
Sal Marquez: trumpet, vocals
Jean-Luc Ponty: electric violin, electric baritone violin
Tom Fowler: bass
Ralph Humphrey: drums
Ricky Lancelotti: vocals on Fifty-Fifty & Zomby Woof
Kin Vassy: announcer on I'm the Slime; vocals in Dinah-Moe Humm
Tina Turner: backing vocals
Debbie Wilson: backing vocals *
Linda 'Lynn' Sims: backing vocals *

Tina Turner's Ikettes

Over-nite Sensation was in 1973 een tweeledige sensatie: enerzijds was het na Waka/Jawaka en The Grand Wazoo een sterk vocale plaat en anderzijds was er dat geluid. Meest opvallend – toen - was het rijk, vol geluid dat voorheen onbekend was. Dat kwam door een plotselinge vooruitgang in geluidstechniek. Anno nu nauwelijks voorstelbaar, maar in 1973 een enorme stap voorwaarts. Het hele geluidsspectrum was verbreed, de bassen, bijvoorbeeld, waren veel duidelijker te horen.

Net zoals meerdere Zappa-platen was de hoes er een waar je lang na kon kijken. Het Escher-achtige surrealistische beeld van David McMacken gaf de ogen genoeg voer. De man onder de brandslang op de voorzijde is overigens Marty Perellis, Zappa's toenmalige roadmanager. De manager, Herb Cohen, stijgt als het ware op uit de vloer. Verder veel Americana in beeld en een sluikreclame voor Shell en McDonalds. De lijst is een verhaal op zich. Zijn het onschuldige tierlantijnen of wordt hier een loopje genomen met de kijker en krijgen we een anatomie-les met in de hoofdrol een maiskolf? In Spanje wisten ze er wel raad mee, de maiskolf werd sterk gedecimeerd. Trouwens, daar werd wel meer gedecimeerd: Dinah Moe Humm was voer voor Spaanse censuur. Het liedje werd vervangen door ‘Eat That Question’!?

Er wordt veel gezongen op Overnite. Vooral door Zappa zelf en dan ook nog of hij dicht bij je oor zit. Dat was nieuw, maar niet verkeerd. Veel teksten gaan over seks en dirrrty love. Bijzondere Zappa-humor is te horen als hij op zijn mini-pony langs zijn ranch rijdend dental-floss oogst. De wat ‘zwoel’ aangezette stem van Zappa steekt behoorlijk af tegen de waanzinnige uithalen van Ricky Lancelotti. Die brak na de plaat zijn arm, kon niet mee op tournee en overleed later op 32 jarige leeftijd aan een overdosis.

Een andere sensatie zit 'm in de funky stijl; voor Zappa's begrippen is dit een enorm melodieuze plaat, ook al herken je overal zijn signatuur. En wie waren die dames op de achtergrond? Nooit geweten, maar jaren later werd bekend dat dat Tina Turner in eigen persoon was, bijgestaan door twee Ikettes: Lynn en Debbie. De opnames vonden plaats in Ike Turner’s net nieuwe Bolic Studio. De dames liepen daar toch rond en vonden het geen enkel probleem wat bijdragen te leveren. Er schijnt veel gelachen te zijn, alleen Ike zag er de humor niet van in, maar die man had het wel vaker moeilijk, vooral met zichzelf.

Aangenaam is dat oudgediende Ian Underwood weer present is. Wellicht omdat George Duke aanwezig is blijft zijn rol beperkt tot de blaasinstrumenten. Dit is ook de plaat waar Ruth als Underwood opduikt, eerder was het Komanoff (Uncle Meat). Haar rol zou behoorlijk uitgroeien, maar voor nu staat ze braaf naast Ian op de hoes. Nieuw zijn de Fowler-bros, respectievelijk op bas en trombone. Ook zij zouden behoorlijk lang deel uit gaan maken van Zappa’s entourage. Voor het eerst sinds Chunga’s Revenge moest drummer Aynsley Dunbar het veld ruimen. In zijn plek zit Ralph Humphrey op de drumkruk. Ik had op deze plaat nog niet in de gaten wat voor een fenomenale drummer Humphrey is. Zappa wel natuurlijk, anders zat hij hier niet. Sal Marquez is eigenlijk de enige die nog over is van The Grand Wazoo-band, maar lijkt hier meer een bijrol te hebben. Opvallend opduikend in het gezelschap is Jean-Luc Ponty. Na het Hot Rats avontuur was hij even op eigen houtje, maar nu in een grotere rol gestrikt voor The Mothers.

En dan dit: is er nu wel of niet ene Nigey Lennon present. Niemand wist van haar bestaan totdat ze haar eigen boekje schreef: ‘Being Frank, my time with Frank Zappa’. Volgens haar woorden was ze Zappa's 'geheime' liefde en daarom nooit genoemd. Ze sliep soms onder de studiotafel. En Gail wist er niets van. Geheime liefde of gewoon...dirty love? Hoe dan ook, er gaan geruchten - dat schrijft ze zelf ook - dat ze meespeelt op Over-nite Sensation. Ze speelt ritmegitaar en wat keyboards (?) op Camarillo Brillo en Dirty Love. Het kan, maar misschien zijn haar bijdragen net als zoveel verstopt in de mix.

Nog twee feiten: dit was Zappa's eerste plaat op zijn nieuwe eigen label: Discreet! Het in mijn ogen oerlelijke logo ontsierde de voorzijde jarenlang op irritante wijze, met de laatste cd-versie is het gelukkig verwijderd. Het komt de hoes ten goede.
De lp bleek zo populair dat het Zappa's eerste gouden plaat opleverde. Of dat nu komt door de funky liedjes of de plastische teksten is niet bekend. Wel bekend is dat Over-nite Sensation voor mij nog steeds een album is die ook overdag de nodige sensatie biedt. 

    dutch text 2010/2018 Paul Lemmens © pics etc. ZFT/UMe