4 mei 1979
officiële release - 27
1979 lp-versie
A1. Strictly Genteel
A2. Pedro's Dowry
A3. Naval Aviation In Art
B1. Duke Of Prunes
B2. Bogus Pomp
2012 cd-versie
1. Strictly Genteel
2. Pedro's Dowry
3. Naval Aviation In Art
4. Duke Of Prunes
5. Bogus Pomp
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar, conductor
Michael Zearott: conductor
Abnuceals Emuukha Electric Symphony Orchestra:
David Shostac: flute, tenor saxophone
Gary Foster: flute, saxophone (only in the
concerts)
Sheridan Stokes: flute, saxophone (only in the
recording sessions)
Ray Reed: flute, alto saxophone
Victor Morosco: clarinet, alto saxophone, flute
Jay Migliori: clarinet, tenor saxophone
Mike Altschul: bass clarinet, baritone saxophone
Earle Dumler: oboe, English horn, baritone oboe
John Winter: oboe, English horn
David Sherr: oboe, tenor saxophone
Donald Christlieb: bassoon
JoAnn Caldwell McNab: bassoon
Bobby Tricarico: bassoon, contrabassoon
Gene Goe: trumpet
Malcolm McNab: trumpet
Roy Poper: trumpet
Bruce Fowler: trombone
Jock Ellis: trombone
Dana Hughes: trombone
Don Waldrop: tuba
Arthur Briegleb: French horn
David Duke: French horn
Todd Miller: French horn
Bob Henderson: French horn
Lou Anne Neill: harp
Bobby Dubow: violin
John Wittenberg: violin
Pamela Goldsmith: viola
Jerry Kessler: cello
Mike Lang: keyboards
Ralph Grierson: keyboards
Bill Mays: keyboards
Emil Richards: percussion
Alan Estes: percussion
Tom Raney: percussion
John Bergamo: percussion
Dave Parlato: bass
Terry Bozzio: drums
and maybe even
Don Van Vliet: soprano saxophone (on "Strictly
Genteel")
Tommy Morgan: harmonica
André Lewis: organ
------------------------------------------------------------
Opgenomen: Royce Hall, UCLA, September 18-19, 1975
------------------------------------------------------------
Orchestral Favorites maakt deel uit van de oorspronkelijk geplande
Läther 4lp-box. Voor meer info hierover kijk bij Läther.
|
InDe laatste van de drie ‘crisisplaten’ (zie
Láther) verscheen vier maanden na Sleep Dirt. Orchestral Favorites
was het sluitstuk van Zappa’s mislukte Läther-project, de
rechtszaken met oud-manager Herb Cohen en idem die met Warner Bros.
Zappa had inmiddels een nieuwe, eigen platenlabel opgezet, Zappa
Records, en een nieuwe distributeur gevonden. Dat hadden we in maart
ontdekt met de release van Sheik Yerbouti (zie daar).
Gary Panter mocht ook ditmaal de hoes ontwerpen. De voorzijde heeft
wel iets van een Cal Schenkelhoes, Ruben & the Jets-achtig, maar
welke bassist met kuif hier wordt afgebeeld is niet heel duidelijk.
Die onduidelijkheid geldt ook voor het orkest, opgenomen in Royce
Hall op de UCLA-campus op 18 en 19 september 1975. De weinige
informatie die op de bijsluiters staat betreft alleen de
ritmesectie: Dave Parlato, Terry Bozzio en Emil Richards. De
dirigent, Michael Zearott, wordt ook nog genoemd en dan is het op.
De rest mag je zelf verzinnen. Gelukkig zijn er allemaal mensen die
dit ook willen weten en dichter bij de bron zitten. Van hen is de
lijst hierboven. Dank natuurlijk, want zonder, etc.
Orchestral Favorites is, zoals de naam al aangeeft, een plaat met
orkest. Van favorieten zou ik niet willen spreken in dit stadium.
Drie van de vijf waren bedoeld voor Läther: Naval Aviation in Art,
Pedro’s Dowry en de Duke of Prunes. Opmerkelijk is dat het
stereobeeld gespiegeld is ten opzichte van de uiteindelijke
Läther-box. Links is rechts en vice versa. Wat de bedoeling dan was
van Bogus Pomp en Pedro’s Dowry is onbekend.
Het orkest waarmee de opnamen plaatsvonden is een niet bestand
orkest in de zin van het woord, maar een samengestelde groep musici,
vooral studiomusici, oud bekenden en groepsleden.
Na het optreden in Los Angeles was Zappa druk in de studio om de
fouten te herstellen. Dat kleefde lang aan zijn klassieke werk, want
datzelfde fenomeen komt later terug in Londen met de L.S.O.-platen.
Zappa hield zijn Rockin’ Teen Combo on the road om zijn klassieke
projecten uit te kunnen voeren. In feite, tenminste dat zei hij
regelmatig, lag daar zijn echte passie. Maar schrijven is lastig en
tijdrovend. Daarom is veel muziek op Orchestral Favorites al wat
ouder, bekend of herbewerkt; een ander stokpaardje van de man.
De plaat begint met het sluitstuk van 200 Motels: Strictly Genteel.
We kunnen het liedje zo meezingen, maar we houden het beschaafd.
Weinig nieuws hier. Pedro’s Dowry heeft ook de wortels in de score
van 200 Motels, maar is zo aangepast dat het nieuw lijkt. Het is een
intrigerend stuk met een belofte voor toekomstig werk. Naval
Aviation in Art is relatief kort maar net zo boeiend.
The Duke of Prunes kennen we van Zappa’s tweede album Absolutely
Free. Het is de enige track waarop hij gitaar (elektrisch ook nog
eens) speelt en in mijn optiek is dit meteen het hoogtepunt van dit
album. Een statig nummer met majestueuze gitaarsolo.
Bogus Pomp, het langste stuk van de plaat is in feite een 200
Motels-collage. Veel elementen zijn aan elkaar 'geplakt' om tot één
werk te komen. Prima stuk, al vond ik het toen te weinig
vernieuwend. Later, met L.S.O. kregen we het zelfs nog een keer.
Orchestral Favorites is al met al best een aardige plaat, maar voegt
te weinig nieuws toe na 200 Motels. In de separate presentatie van
dit ene album valt dat meer op dan in het geheel van Läther.
Gelukkig dat we die dan uiteindelijk toch ook nog ‘kregen’.
|
