24
september 1996
officiële release - 65
1996 cd-versie
disc een
1. Re-gyptian Strut (SD)
2. Naval Aviation In Art? (OF)
3. A Little Green Rosetta (Joe's Garage)
4. Duck Duck Goose
5. Down In De Dew (The Crux of the Biscuit)
6. For The Young Sophisticate (Tinseltown
Rebellion)
7. Tryin' To Grow A Chin (Sheik Yerbouti)
8. Broken Hearts Are For Assholes (Sheik Yerbouti)
9. The Legend Of The Illinois Enema Bandit (NY)
10. Lemme Take You To The Beach ST)
11. Revised Music For Guitar & Low Budget
Orchestra (ST)
12. RDNZL (ST)
disc twee
1. Honey, Don't You Want A Man Like Me? (NY)
2. The Black Page #1 (NY)
3. Big Leg Emma (NY)
4. Punky's Whips (NY)
5. Flambé (SD - als Flambay)
6. The Purple Lagoon (NY)
7. Pedro's Dowry (OF)
8. Läther (NY - als I Promise not to Come in Your
Mouth)
9. Spider Of Destiny (SD)
10. Duke Of Orchestral Prunes (OF)
disc drie
1. Filthy Habits (SD)
2. Titties 'N Beer N(Y)
3. The Ocean Is The Ultimate Solution (SD)
4. The Adventures Of Greggery Peccary (ST)
Bonus Tracks:
5. Regyptian Strut (1993)
6. Leather Goods
7. Revenge Of The Knick Knack People
8. Time Is Money (SD)
2012 cd-versie
disc een
1. Re-gyptian Strut
2. Naval Aviation In Art?
3. A Little Green Rosetta
4. Duck Duck Goose
5. Down In De Dew
6. For The Young Sophisticate
7. Tryin' To Grow A Chin
8. Broken Hearts Are For Assholes
9. The Legend Of The Illinois Enema Bandit
10. Lemme Take You To The Beach
11. Revised Music For Guitar & Low Budget
Orchestra
12. RDNZL
disc twee
1. Honey, Don't You Want A Man Like Me?
2. The Black Page #1
3. Big Leg Emma
4. Punky's Whips
5. Flambé
6. The Purple Lagoon
7. Pedro's Dowry
8. Läther
9. Spider Of Destiny
10. Duke Of Orchestral Prunes
disc drie
1.Filthy Habits
2.Titties 'N Beer
3.The Ocean Is The Ultimate Solution
4.The Adventures Of Greggery Peccary
------------------------------------------------------------
musici: de lijst uit de vier separate platen
is behoorlijk lang, kijk daarom bij de afzonderlijke
albums (klik op de naam)
------------------------------------------------------------
musici op de 1996-cd versie
disc 3 bonustracks:
Frank Zappa: percussion (5),
guitar, vocals (6, 8), collage (7)
George Duke: keyboards (5, 8)
Bruce Fowler: all brass (5)
James Youmans: bass (5)
Ruth Underwood: percussion (5,
8)
Chad Wackerman: drum overdubs
(5)
Ray White: guitar, vocals (6)
Eddie Jobson: violin, keyboards
(6)
Patrick O'Hearn: bass (6), voice
(8)
Terry Bozzio: drums, vocals (6)
Jim Sherwood: voice (6)
Chester Thompson: drums (8)
------------------------------------------------------------
Zappa in New York
Studio Tan
Sleep Dirt
Orchestral Favorites
Läther is de box of cd-set bestaande uit een groot
deel van vier afzonderlijk uitgebrachte platen:
Zappa in New York (NY)
Studio Tan (ST)
Sleep Dirt (SD)
Orchestral Favorites (OF)
Achter de tracks hierboven is aan de 'code' te zien
op welk album die track terecht gekomen is.
Duidelijk is dan ook dat niet alle tracks van Läther
op die vier albums staan of niet alle tracks van die
albums op Läther.
------------------------------------------------------------
Bij de re-release kreeg het album een nieuwe cover
mee
------------------------------------------------------------
In eerste instantie noemde Zappa het album:
'Arrogant Mop'. De foto's daarvoor werden later
ingezet bij Joe's Garage.
|
In Läther is de som der
delen of de delen der som. Het is maar van welke kant je
het bekijkt. De geruchten over het bestaan en ontstaan van
een Läther of Leather-box hielden aan en er kwamen zelfs
prijzige bootlegs in de handel met de vier Läther lp’s.
Een leer-verhaal:
Er was eens een conflict tussen manager/zakenpartner Herb
Cohen en Zappa. Natuurlijk draait het om geld. Cohen bleek
achter Zappa’s rug om wat ‘zaken’ geregeld te hebben en
dat is niet de basis van vertrouwen die nodig is in een
vergaande samenwerking. Cohen werd ontslagen. Daarmee
haalde Zappa zich een hoop ellende op de hals. Het
partnerschap van Discreet Records moest ontbonden, maar
Cohen had dat deel goed geregeld. Eigenlijk kon en mocht
Zappa zonder zijn toestemming geen materiaal uitbrengen.
Los daarvan werden alle financiële transacties bevroren.
In feite kon Zappa geen kant op. Hij vroeg vervolgens
Warner Bros, de toenmalige distributeur van zijn Discreet-
label, om een speciaal project te mogen doen zonder de
bemoeienis van Cohen. Warner reageerde daar positief op en
daarmee kwam Zoot Allures op de markt; niet op Discreet,
maar op Warner Bros records.
In deze periode was Zappa druk met allerlei concerten,
zoals het klassieke concert in Royce Hall en het concert
in New York met een speciale band. Ook liggen er nog
opnamen van de vorige eigen band. In feite genoeg voor 4
lp’s. Nu is Zappa iemand die al vaker over lp-boxen heeft
gerept, maar ze zijn eigenlijk zelden van de grond
gekomen. Ook nu weer gaat het mis. Een belangrijkere reden
voor de box is dat Zappa hoopt dat Warner die ook kan
uitbrengen als ‘speciaal project’, want daarvoor gelden
andere regels en daarmee zou hij Cohen kunnen passeren.
Warner voelt echter nattigheid, stelt zich aan de veilige
kant op en wil eerst de uitspraken van de rechter in het
geschil afwachten. Geen box dus, maar wel het feit dat er
vier platen voor Warner gemaakt moeten worden,
contractueel vastgelegd!
Zappa wil vooruit en besluit Warner alles in één keer te
leveren, hij had het spul toch al klaar liggen immers.
Voor de eerste set, Zappa in New York, lijkt hij nog wat
zeggenschap gehad te kunnen hebben, maar daarna was de
relatie met Warner tot een dieptepunt gekelderd.
Läther, volgens Gail in de bijsluiter van de cd’s altijd
al een vier-lp-project vanaf het begin, lag – denk ik-
Zappa na aan het hart. In feite is het een staalkaart van
zijn kunnen met zowel band als orkest. Hij wilde deze vier
platen dolgraag in deze vorm uitbrengen. Hij zocht daarom
contact met Phonogram Records om Läther daar als een
eenmalig, speciaal project uit te brengen en wel op zijn
eigen, nieuwe, uit nood geboren, label: Zappa records. De
deal werd gemaakt; er zijn zelfs testpersingen bekend en
(illegaal) in omloop. Echter, het contract met Warner was
nog niet ontbonden en dus verbood Warner Phonogram de set
uit te brengen. Die trok zich natuurlijk meteen terug;
niet belust op een rechtszaak met een ‘collega’.
Zappa maakte als een kat in het nauw een vreemde sprong:
hij zocht contact met KROQ radio in Pasadena, California,
en liet tijdens een speciale, eigen show alle vier de
albums horen. Hij moedigde luisteraars zelfs aan alles op
te nemen. Op die manier dacht hij Warner dwars te kunnen
zitten. Zo’n uitzending is natuurlijk prima voer voor
bootlegs. Kleine fragmenten uit het programma zijn te
horen op de Ryko Läther cd-versie uit 1996, cd 3.
Tweede stap van Zappa is naar de rechter stappen om alsnog
de box uitgebracht te kunnen krijgen of anders in ieder
geval zijn muziek terug te krijgen. Gevolg: er werd nu
geen enkele plaat meer uitgebracht. Kijk maar naar de
verschillende datums: Zoot Allures kwam uit on oktober
1976 en New York pas in maart 1978. Hoe het precies zit
weet ik niet, maar hangende de rechtszaak bracht Warner
het materiaal dat ze hadden na een tijd dus ‘gewoon’ uit.
Na New York waren dat nog drie albums: Studio Tan, Sleep
Dirt en Orchestral Favorites. New York ziet er nog
redelijk uit, maar de censuurschaar heeft daar zijn werk
gedaan. De andere drie kwamen in crisisverpakking met werk
van Gary Panter en geen enkele vermelding op de hoes van
musici. Waarschijnlijk had Warner die niet eens. Zappa was
woest, maar kon op dat moment weinig. Later, nadat hij
alle zaken gewonnen had, kon hij weer bij het materiaal.
Opmerkelijk dan is dat hij er vervolgens weinig mee doet.
New York komt wel uit zoals bedoeld, zelfs met aanvullende
tracks, maar de drie crisisplaten blijven wat ze zijn en
de informatie is en bleef marginaal. Waarom zo? Zeg het
maar…
Bij het ‘Zappa approved’ uitbrengen van alle cd’s door
Ryko kwam keldermeester Joe Travers de tapes voor de
Läther-box tegen. Hij zocht nog wat materiaal uit de
periode erbij en volgens het principe ‘we moeten doen wat
we moeten doen’ zorgde Gail ervoor dat Läther in 1996 voor
het eerst uitgebracht werd zoals manlief het ooit bedoeld
had. Nou ja, bedoeld had? Daar zijn wel wat aantekeningen
bij te maken. Want hoe zit het met de hoes? Was die koe nu
de authentieke verpakking? Blijkbaar niet want in 2012
kwam er een extreme make over, zoals dat heet. Is de
2012-versie dan de echte hoes? Whipped Cream & Gold
Paint? (mooie titel trouwens). Dit soort zaken blijven
mysteries. Nog zo’n mysterie is de lijst van tracks. Kijk
eens mee in het hoesje: Läther, de 3cd-set, volgt getrouw
de reeks. Het gaat goed tot de geplande lp nummer drie.
Daar wordt de volgorde om onduidelijke redenen niet meer
gevolgd en Baby Snakes verdwijnt in het niets. Die dook
later dan wel weer op bij de Sheik van Yerbouti en in de
gelijknamige film. Waarom? Vragen, vragen, vragen.
Ook jammer dat de in 1996 gefiatteerde bonustracks in 2012
weer het veld moesten ruimen. Moet je alsnog allebei de
versies in de kast houden, want het is zeker meer dan de
moeite waard om twee stukken Led Zeppelin (Dazed and
Confused en Whole Lotta Love) te horen, gespeeld door
Zappa en kornuiten. Zappa had wel iets met (fr)Led
Zeppelin, denk hierbij ook nog aan zijn Stairway to Heaven
uit de 88-tour.
En nu zitten met we eigenlijk met een zestal verschillende
producten, de diverse losse lp’s en twee versies van
Läther. Op de een staat niet wat op de ander staat en daar
staat het werk dan wel weer op, maar in een versie met
overdubs. Het lijkt verdorie 200 Motels wel.
Uiteindelijk is Läther door het verlate uitbrengen in
feite niet meer geworden dan een soort verzamelding in
plaats van de ooit wellicht bedoelde glorieuze box. Voor
de compleetheid, en daar gaan wij Zappanaten meestal wel
voor, moet alles, ook alle losse delen, in de rij erbij.
Waarvan akte.
|
