Muziek Verhaal Zappa.com LemonTree Contact




Imaginary Diseases
13 januari 2006
officiële release - 76


2006 / 2017 cd-versie
1. Oddients
2. Rollo
3. Been to Kansas City in A Minor
4. Farther O'Blivion
5. D.C. Boogie
6. Imaginary Diseases
7. Montreal

------------------------------------------------------------
Frank Zappa: conductor, guitar
Malcolm McNabb: trumpet
Gary Barone: trumpet, flugelhorn
Tom Malone: trumpet, trombone, tuba, piccolo, saxophone
Earl Dumler: oboe, saxophone, sarrusophone
Glenn Ferris: trombone
Bruce Fowler: trombone
Tony Duran: slide guitar
Dave Parlato: bass guitar
Jim Gordon: drums

------------------------------------------------------------
"These titles are from a collection of live performances (1972) selected and mixed by FZ between 1972 and 1977. […] All tracks were recorded live. No overdubs. All the edits are by FZ."
- Tracks 1 & 7: Montreal, Canada 27.10.1972
- Track 2: Philadelphia, 10.11.1972 (Show 1)
- Track 3: Kansas City, 02.12.1972
- Track 4: Unknown
- Track 5: Washington, D.C., 11.11.1972 (Show 1)
- Track 6: Waterbury,  01.11.1972

 
Imaginary Diseases is vooral een gitaarplaat met aanvullende solo’s van de Petit Wazoo-band tijdens de tournee van 1972. Het is een veelgevraagde set en men (Joe, Gail) heeft gehoor gegeven aan het geroep. Zappa heeft zelf nog een hand gehad in de mastering en samenstelling, dan zit het wel goed.
De naam is niet eens zo heel vreemd, luister maar eens naar het liedje ‘stink Foot’ van Apostrophe’.

Bijzonder is dat deze set niet op Vaultnerative, maar op Zappa Records verschijnt. Blijkbaar ontwikkelt de familie een nieuw spoor.
Op Imaginary Diseases staan 'slechts' zeven nummers, gemiddeld zo'n tien minuten lang. De cd opent met Oddients; een warming-up kakofonie met audience participation om vervolgens over te gaan in Rollo. De opening daarvan doet met de hobosolo van Dumler behoorlijk klassiek aan, maar gaat vrij snel over in bekende Zappa-stijl: staccato stukken, tempowisselingen en schurende melodieën.
‘Been to Kansas City’ (uitgevoerd in a-mineur) is gebaseerd op een blues (ja, in a-mineur) met dus uitgebreide mogelijkheden voor lekkere solo's. Die zijn er dan ook: Malcolm McNabb opent met een trompetsolo. Die wordt gevolgd door een gitaarsolo van Tony Duran, met dat typische geknepen gitaargeluid uit de Wazoo-periode. En die wordt weer gevolgd door een spetterende trombonesolo (vermoedelijk Fowler). De afsluitende gitaarsolo is natuurlijk van Zappa hemzelf.  
Farther O'Blivion zou je de werktitel kunnen noemen voor een medley bestaande uit Greggery Peccary en The Bebop-Tango. Na het Greggery Peccary -thema laat Tom Malone horen dat je op tuba best een prima solo kan weggeven. Het nummer volgt met een thematische herhaling, een trombonesolo en de afsluiting wordt ditmaal verzorgd middels een geweldige drumsolo, waarin Jim Gordon laat horen tot de categorie echte FZ-drummers te behoren.

‘D.C. Boogie’ begint met een mysterieus, oosters aandoende gitaarsolo van Zappa. Het hele nummer ademt de sfeer van Apostrophe', maar is veel beter. Halverwege mag het publiek democratisch stemmen over het eind van het nummer: de keus kan onder andere gemaakt worden uit: ballad, boogie, mars of polka. Boogie wint en wordt bijna in het Roll Over Lay Down-thema (van Status Quo) uitgevoerd door Tony Duran en afgesloten met opnieuw een sterke gitaarsolo van Zappa.
‘Imaginary Diseases’ heeft een op Ms. Pinky (van Zoot Allures) gelijkend basisthema met een lange Zappa-solo met daarin weer kenmerken van Excentrifugal Forz (van Apostrophe'). Ook het laatste nummer, Montreal, bestaat eigenlijk uit één lange, spetterende gitaarsolo.

Op Imaginary Diseases is veel te genieten en de kwaliteit is hoog. Zappa noemde dit ooit zijn saaiste band, omdat de leden gingen schaken in plaats van stappen. In de muziek is daar niets van terug te vinden. De band die voornamelijk bestaat uit meer dan uitstekende sessiemuzikanten blijkt niet alleen onderlegd in het spelen van de Zappeske thema's, maar kan ook nog eens prima soleren.
Leuk om te lezen zijn de liner-notes van Steve Vai. Jammer genoeg ontbreekt het ook bij deze cd aan detailinformatie: o.a. wie speelt welke solo's. Opvallend  is het gebrek aan goede bandfoto's; de foto's die nu op de kartonnen hoes staan lijken uit een enigszins verwaarloosd archief te komen.  Dat is echter bijzaak; hoofdzaak is in alle opzichten uitstekende cd. Hoezo denkbeeldige ziekten? Het is een virale infectie!


    dutch text 2016/2018 Paul Lemmens © pics etc. ZFT/UMe