13 januari
2006
officiële release - 76
2006 / 2017 cd-versie
1. Oddients
2. Rollo
3. Been to Kansas City in A Minor
4. Farther O'Blivion
5. D.C. Boogie
6. Imaginary Diseases
7. Montreal
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: conductor,
guitar
Malcolm McNabb: trumpet
Gary Barone: trumpet,
flugelhorn
Tom Malone: trumpet,
trombone, tuba, piccolo, saxophone
Earl Dumler: oboe,
saxophone, sarrusophone
Glenn Ferris: trombone
Bruce Fowler: trombone
Tony Duran: slide guitar
Dave Parlato: bass
guitar
Jim Gordon: drums
------------------------------------------------------------
"These titles are from a collection of
live performances (1972) selected and mixed by FZ between 1972 and
1977. […] All tracks were recorded live. No overdubs. All the edits
are by FZ."
- Tracks 1 & 7: Montreal, Canada
27.10.1972
- Track 2: Philadelphia, 10.11.1972 (Show
1)
- Track 3: Kansas City, 02.12.1972
- Track 4: Unknown
- Track 5: Washington, D.C., 11.11.1972
(Show 1)
- Track 6: Waterbury, 01.11.1972
|
Imaginary Diseases is vooral een gitaarplaat
met aanvullende solo’s van de Petit Wazoo-band tijdens de tournee
van 1972. Het is een veelgevraagde set en men (Joe, Gail) heeft
gehoor gegeven aan het geroep. Zappa heeft zelf nog een hand gehad
in de mastering en samenstelling, dan zit het wel goed.
De naam is niet eens zo heel vreemd, luister maar eens naar het
liedje ‘stink Foot’ van Apostrophe’.
Bijzonder is dat deze set niet op Vaultnerative, maar op Zappa
Records verschijnt. Blijkbaar ontwikkelt de familie een nieuw spoor.
Op Imaginary Diseases staan 'slechts' zeven nummers, gemiddeld zo'n
tien minuten lang. De cd opent met Oddients; een warming-up
kakofonie met audience participation om vervolgens over te gaan in
Rollo. De opening daarvan doet met de hobosolo van Dumler behoorlijk
klassiek aan, maar gaat vrij snel over in bekende Zappa-stijl:
staccato stukken, tempowisselingen en schurende melodieën.
‘Been to Kansas City’ (uitgevoerd in a-mineur) is gebaseerd op een
blues (ja, in a-mineur) met dus uitgebreide mogelijkheden voor
lekkere solo's. Die zijn er dan ook: Malcolm McNabb opent met een
trompetsolo. Die wordt gevolgd door een gitaarsolo van Tony Duran,
met dat typische geknepen gitaargeluid uit de Wazoo-periode. En die
wordt weer gevolgd door een spetterende trombonesolo (vermoedelijk
Fowler). De afsluitende gitaarsolo is natuurlijk van Zappa hemzelf.
Farther O'Blivion zou je de werktitel kunnen noemen voor een medley
bestaande uit Greggery Peccary en The Bebop-Tango. Na het Greggery
Peccary -thema laat Tom Malone horen dat je op tuba best een prima
solo kan weggeven. Het nummer volgt met een thematische herhaling,
een trombonesolo en de afsluiting wordt ditmaal verzorgd middels een
geweldige drumsolo, waarin Jim Gordon laat horen tot de categorie
echte FZ-drummers te behoren.
‘D.C. Boogie’ begint met een mysterieus, oosters aandoende
gitaarsolo van Zappa. Het hele nummer ademt de sfeer van
Apostrophe', maar is veel beter. Halverwege mag het publiek
democratisch stemmen over het eind van het nummer: de keus kan onder
andere gemaakt worden uit: ballad, boogie, mars of polka. Boogie
wint en wordt bijna in het Roll Over Lay Down-thema (van Status Quo)
uitgevoerd door Tony Duran en afgesloten met opnieuw een sterke
gitaarsolo van Zappa.
‘Imaginary Diseases’ heeft een op Ms. Pinky (van Zoot Allures)
gelijkend basisthema met een lange Zappa-solo met daarin weer
kenmerken van Excentrifugal Forz (van Apostrophe'). Ook het laatste
nummer, Montreal, bestaat eigenlijk uit één lange, spetterende
gitaarsolo.
Op Imaginary Diseases is veel te genieten en de kwaliteit is hoog.
Zappa noemde dit ooit zijn saaiste band, omdat de leden gingen
schaken in plaats van stappen. In de muziek is daar niets van terug
te vinden. De band die voornamelijk bestaat uit meer dan uitstekende
sessiemuzikanten blijkt niet alleen onderlegd in het spelen van de
Zappeske thema's, maar kan ook nog eens prima soleren.
Leuk om te lezen zijn de liner-notes van Steve Vai. Jammer genoeg
ontbreekt het ook bij deze cd aan detailinformatie: o.a. wie speelt
welke solo's. Opvallend is het gebrek aan goede bandfoto's; de
foto's die nu op de kartonnen hoes staan lijken uit een enigszins
verwaarloosd archief te komen. Dat is echter bijzaak; hoofdzaak is
in alle opzichten uitstekende cd. Hoezo denkbeeldige ziekten? Het is
een virale infectie!
|