8 april 1997
officiële release - 67
1997 / 2012 cd-versie
1. Bobby Brown Goes Down (remixed/from Sheik Yerbouti)
2. Disco Boy (reconstructed & remixed/from Zoot Allures)
3. Goblin Girl (slower speed/from You Are What You Is)
4. In France (remixed/from Them or Us)
5. He's So Gay (from Thingfish)
6. SEX (from The Man from Utopia)
7. Titties 'n Beer (different edit/from Zappa in New York)
8. We're Turning Again (remixed/from FZ Meets the MOP)
9. Dumb All Over (unreleased version/from You Are What You is)
10. Catholic Girls (from Joe's Garage Act I)
11. Dinah-Moe Humm (reconstructed & remixed/from Overnite Sensation)
12. Tinsel Town Rebellion (unreleased live version/from TinselTown)*
13. Valley Girl (from Ship Arriving Too Late)
14. Jewish Princess (from Sheik Yerbouti)
15. Yo Cats (remixed/from FZ Meets the MOP)
------------------------------------------------------------
at various points on this disc you can hear:
Frank Zappa: lead guitar, vocals, keyboards, synth,
Linn drum machine, Synclavier
Adrian Belew: rhythm guitar, vocals
Tommy Mars: keyboards, vocals
Peter Wolf: keyboards, butter
Patrick O'Hearn: bass, vocals
Terry Bozzio: drums, vocals
Ed Mann: percussion, vocals
Napoleon M. Brock: background vocals
Chad Wackerman: drums, overdubbed drums
Davey Moire: bg. vocal
André Lewis: bg. vocal
Roy Estrada: bg. vocal, Pachuco Falsettos
Sparkie Parker: bg. vocal
Ike Willis: vocals
Ray White: vocals, guitar
Bob Harris: vocals
Jimmy Carl Black: voice
Steve Vai: written guitar parts
Arthur Barrow: bass, synth bass
Johnny "Guitar" Watson: lead vocal
Bobby Martin: harmonica solo, keyboards, sax,
vocals
Eddie Jobson: keyboards, violin, vocals
Ruth Underwood: percussion, synthesizer
David Samuels: timpani, vibes
Randy Brecker: trumpet
Mike Brecker: tenor sax, flute
Lou Marini: alto sax, flute
Ronnie Cuber: baritone sax, clarinet
Tom Malone: trombone, trumpet, piccolo
Scott Thunes: bass
Allan Zavod: keyboards
Warren Cuccurullo: rhythm guitar, vocals
Denny Walley: slide guitar, vocals
Vinnie Colaiuta: drums, combustible vapors
Dale Bozzio: vocals
Al Malkin: vocals
Kin Vassy: vocals
Sal Marquez: vocals
George Duke: keyboards & synthesizer
Tom Fowler: bass
Ralph Humphrey: drums
Tina Turner, Debbie & Lynn (The Ikettes): backing
vocals
Moon Zappa: vocal
------------------------------------------------------------
* Tinsel Town Rebellion wordt hier als nieuw aangeprezen, maar was
al te beluisteren en te zien in de video: Does Humor Belong in
Music.
------------------------------------------------------------
Bij de 2012-versie: de tekst is behoorlijk verknipt: zowel in de
volgorde en in plaats van alle tracks te beschrijven is hier alles
op een te kleine hoop gegooid; slechts negen tracks worden genoemd
(van de 15). Heb je toch nog de Ryko-versie nodig.
|
Heb ik nog iemand niet beledigd? Dan kan ik
dat met deze compilatie alsnog even doen, aldus moet Zappa,
onderwijl erg dik knipogend (zie de hoes), gedacht hebben bij zijn
nu toch echt allerlaatste zélf geproduceerde cd.
De tekst in het cd-boekje werd verzorgd door ‘special guest star’
(yeah/woopie!) Ed Sanders, die niet heel veel nieuws aangaande FZ te
melden heeft en dat is jammer, want Sanders is niet zo maar iemand.
Who the Fugs is Ed Sanders dan? zult u denken. Welnu Ed Sanders is
schrijver; had ooit een politieke boekhandel waar ook strips en
porno verkocht werd; was maker van twee (in beslag genomen)
pornofilms, was uitgever van een underground tijdschrift (Fuck You),
ja met porno; was oprichter, met beatdichters Tuli Kupferberg en Ken
Weaver van de underground-band The Fugs(=Fucks); een groep die
voornamelijk politiek getinte teksten produceerde (anarchistisch,
pacifistisch, communistisch), maar ook zong over seks & drugs;
bekend is hun politiek/satirisch rockcabaret waarmee ze eind jaren
60 zo'n 900 voorstellingen gaven. Enerzijds klinkt dat vertrouwd,
anderzijds is het historisch gezien niet vreemd dat Sanders niets
nieuws te melden heeft, want Zappa en the Fugs waren twee
verschillende werelden. Bij the Fugs stond politiek op nummer één,
bij Zappa muziek. Tijdens diverse festivals in the sixties (Essener
Song Tage o.a.) waren The Mothers en the Fugs vaak samen
geprogrammeerd, maar ook het in de tijdgeest politiek geëngageerde
publiek snapte niet dat Zappa's 'main theme' muziek was en niet
politiek, ondanks zijn satire, ondanks zijn sarcastische
commentaren, ondanks zijn politieke beschouwingen.
Uit de krant: 'Now' - Chicago Today (10 augustus 1969); "Watch now,
they're the dirtiest act I've ever seen-forget the Fugs!"
Dit alles welbeschouwd is Offended een storm in een glas bronwater.
De teksten, Ed Sanders schrijft dat ook al, zijn in ieder geval
vergeleken met de teksten die rappers uitspuwen nogal mild te
noemen; de muziek is zoals altijd complex, typisch Zappa. De
combinatie van die twee is dodelijker dan een pen in cyaankali (en
ook dat heeft Ed toch maar mooi gededuceerd).
Het meest bijzondere vind ik het feit dat Zappa de toch al wel
bekende nummers door andere mixen, reconstructions en VSO's geheel
'new, newer, newt' kan laten klinken.
De hoofdprijs gaat wat mij betreft naar de glanzend opgewreven
Dinah-Moe Humm, dat niet eerder zo lang, slepend, geil, broeierig
klonk en waar niet alleen de vonken energieker vanaf spetteren dan
het origineel. Goede tweede is ‘Dumb All Over’ met op de valreep een
knetterende gitaarsolo om de diverse geestelijken voorgoed op een
religieus dwaalspoor te brengen.
Wat ere-loof gaat naar Yo Cats en We're Turning Again.
Have I offended Someone? is een leukere/betere ‘verzamel- cd’
geworden dan ik had verwacht; mede gezien de toevoegingen. In de
langduriger praktijk kies ik meestal mijn twee ‘hit-tracks’, maar
als de cd eens helemaal beluisterd is ben ik altijd weer verbaasd.
Een leuke aanwinst dus.
|
