2 oktober 2020
officiële release - 117 / 118 (de highlights cd)
2020 box-versiedisc 1: 10/31/81 – 8pm Show 1
1. Chunga’s Revenge
2. “The Finest Night Of The Year”
3. You Are What You Is – Take 1
4. You Are What You Is – Take 2
5. Mudd Club
6. The Meek Shall Inherit Nothing
7. Dumb All Over
8. Heavenly Bank Account
9. Suicide Chump
10. Jumbo Go Away
11. Envelopes
12. Drowning Witch
13. What’s New In Baltimore?
14. Moggio
15. We’re Turning Again
16. Alien Orific
disc 2: 10/31/81 – 8pm Show 1 – cont’d
1. Teen-age Prostitute
2. Flakes
3. Broken Hearts Are For Assholes
4. The Blue Light
5. Tinsel Town Rebellion
6. Yo Mama
7. Bobby Brown Goes Down
8. City Of Tiny Lites
9. “We’re Not Gonna Stand For It!”
10. Strictly Genteel
11. Dancin’ Fool
12. Whipping Post
disc 3: 10/31/81 – 12am Show 2
1. Black Napkins
2. “A Historical Event”
3. Montana
4. Easy Meat
5. Society Pages
6. I’m A Beautiful Guy
7. Beauty Knows No Pain
8. Charlie’s Enormous Mouth
9. Fine Girl
10. Teen-age Wind
11. Harder Than Your Husband
12. Bamboozled By Love
13. Sinister Footwear II
14. Stevie’s Spanking
15. Commercial Break
disc 4: 10/31/81 – 12am Show 2 – cont’d
1. Cocaine Decisions
2. Nig Biz
3. Doreen
4. Goblin Girl
5. The Black Page #2
6. Tryin’ To Grow A Chin
7. Strictly Genteel
8. The Torture Never Stops
9. “The Real Show Keeps Going”
10. Joe’s Garage
11. Why Does It Hurt When I Pee?
12. The Illinois Enema Bandit
13. “The Halloween Tradition”
14. King Kong
15. Auld Lang Syne
disc 5: 11/01/81
1. Zoot Allures
2. “The Last Of Our Halloween Shows”
3. I’m The Slime
4. Pound For A Brown
5. Dave & Al
6. Cosmik Debris
7. Montana
8. Easy Meat
9. Dumb All Over
10. Heavenly Bank Account
11. Suicide Chump
12. Jumbo Go Away
13. Envelopes
14. Drowning Witch
disc6: 11/01/81 – cont’d
1. What’s New In Baltimore?
2. Moggio
3. We’re Turning Again
4. Alien Orifice
5. Teen-age Prostitute
6. Sinister Footwear II
7. Stevie’s Spanking
8. Cocaine Decisions
9. Nig Biz
10. Goblin Girl
11. The Black Page #2
12. Whipping Post
13. Broken Hearts Are For Assholes
14. The Torture Never Stops
Halloween 81 Highlights
2012 cd-versie
1. Chunga’s Revenge (Live at the
Palladium – 10/31/81 – Show 1)
2. “The Finest Night Of The Year” (Live at the Palladium –
10/31/81 – Show 1)
3. I’m The Slime (Live at the Palladium – 11/1/81)
4. Montana (Live at the Palladium – 10/31/81 – Show 2)
5. Easy Meat (Live at the Palladium – 11/1/81)
6. Joe’s Garage (Live at the Palladium – 10/31/81 – Show 2)
7. Why Does It Hurt When I Pee? (Live at the Palladium – 10/31/81
– Show 2)
8. Sinister Footwear II (Live at the Palladium – 10/31/81 – Show
2)
9. Stevie’s Spanking (Live at the Palladium – 11/1/81)
10. Goblin Girl (Live at the Palladium – 11/1/81)
11. The Black Page #2 (Live at the Palladium – 11/1/81)
12. Strictly Genteel (Live at the Palladium – 11/1/81) – Exclusive
Bonus Track
13. Whipping Post (Live at the Palladium – 11/1/81)
14. The Torture Never Stops (Live at the Palladium – 10/31/81 – Show
2)
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar, vocals
Robert Martin: keyboards, saxes, vocals
Tommy Mars: keyboards, vocals
Steve Vai: guitar, vocals
Ray White Kaylan: guitar, vocals
Scott Thunes: bass, vocals
Chad Wackerman: drums
Ed Mann: percussion
------------------------------------------------------------
Recorded live at The Palladium, october 30 & 31 and november 1, 1981 |
"Oh no here comes that screaming sound
again..." Weer zo'n box met dingen die je niet zou willen hebben. Ik
denk eigenlijk dat we de highlights van al deze shows al wel hebben
met Zappa sr. als curator aan het roer. Blijkbaar is deze serie zo
succesvol dat er nog een exemplaar aan wordt toegevoegd. De doos
beland op zolder, het plastic attribuut net zo. Ik denk dat de
één-cd-versie de crux van dit biskwietje wordt. We zullen zien.
Zappa’s Halloween-concerten in het Palladium
hadden blijkbaar iets magisch. Het publiek had er zin in, er werd
naar goed Amerikaans gebruik constant geschreeuwd, geroepen en
gefluit, kortom de sfeer zat er goed in. In eigen taal: “The moon
was dim, the band was tight, they did the Bump together…”Hey! Zappa
zelf bleek met zijn kritische oor tevreden over delen uit de shows
uit 1981 en plaatste die eerder al her en der op zijn eigen
releases, met name de verschillende volumes van ‘You Can’t Do That
on Stage Anymore’. De meeste tracks op 'Halloween ‘81' komen uit de
periode van ‘You Are What You Is’ met een melange van ouder werk,
waaronder een flinke scheut ‘Sheik Yerbouti’. Andere stukken zouden
we op de tijdbalk gezien pas later horen op ‘Them Or Us’, ‘Tinsel
Town Rebellion’ of nog later en werden in 1981 gespeeld voordat die
albums op de markt kwamen. Omdat volgens de afspraak de tijd nog
steeds lineair beweegt horen we al deze stukken nu veel later en
kennen we ze van haver tot gort en zingen ze mee van A tot Z(ee).
Zappa had zijn band inmiddels gedrild als een ware legersergeant,
met als logisch gevolg dat alle authenticiteit uit de liedjes
verdween. Dat is inherent aan het drillen. Wat we horen klinkt dus
net zo goed als de liedjes die we al kennen van de albums. Sterker
nog, ze klinken bijna precies hetzelfde als de liedjes die we al
kennen van de albums. Dan moeten we het bij deze opnieuw
afgrijselijk en onzinnig verpakte box hebben van solo’s en sfeer.
Die sfeer zat er al in, de solo’s zijn prima, maar gaan te vaak
verloren in de letterlijke cleanheid van het geluid en het streven
naar perfectie. Ik mis de warmte. Eerlijk gezegd mis ik die bij al
Zappa’s albums uit deze periode. Het is een zakelijk geluid, zelfs
Kraftwerk straalt meer warmte uit. Ik ben met het stijgen der jaren
meer voor het geluid tot en met ‘Joe’s Garage’. Daarna sloeg de
kilte toe.
Dan houden we, resumerend, over: wat
losstaande mapjes - de doos staat op zolder bij de ander twee - met
heel veel weinig nieuws. Ik heb er en paar keer naar geluisterd en
mijzelf elke keer opnieuw betrapt op de gedachte ‘dat ken ik al’
en/of ‘dat heb ik al’. Daarmee wordt ‘the finest night of the year’
toch een soort miniatuur nachtmerrie voorzien van af en aan
vliegende vleermuizen en een bloeddorstige Mr. Frankula met
geparkeerde gitaar. Dit soort uitgaven zijn misschien leuk als je
erbij was met je schorre stem, maar een stuk minder als je
geïsoleerd aan de andere kant van de oceaan zit.
Ik vrees dat deze cd’s niet heel veel in mijn
cd-lade terecht komen. De ‘Highlights’, de separate 'verzamelcd',
waarschijnlijk een tikkeltje meer, dat blijkt bij de vorige
Intertoysboxen ook zo te gaan. Helaas moet ik opnieuw afsluiten met
de opmerking: “In de beperking herkent men de hand van de meester’,
of in goed Engels: “We’re Not Gonna Stand For It!”.
|
