1 juli 1991
a beat the boots release
1. Happy Together
2. Wino Man-with Dr. John Routine
3. Concentration Moon
4. Pallidan Routine
5. Call Any Vegetable
6. Little House I Used To Live In
7. Mudshark Variations
8. Holiday In Berlin
9. Sleeping In A Jar
10. Cruising For Burgers
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar, vocals
Mark Volman: vocals
Howard Kaylan: vocals
Jeff Simmons: bass, vocals
George Duke: keyboards, trombone
Ian Underwood: keyboards
Aynsley Dunbar: drums
------------------------------------------------------------
recorded at the
Fillmore East, NYC - Nov 13, 1970
-----------------------------------------------------------
‘Beat the Boots’ is een serie cd-uitgaven waarbij Zappa
een aantal populaire bootlegs zelf uitbracht. De makers
konden daar weinig tegenin brengen. Nu verdiende Zappa
er bovendien zelf nog wat aan. Hij nam ze één-opéen
over, inclusief ‘artwork’.
|
Freaks & Motherfu*#@%! Is opgenomen in The
Fillmore East op 13 november 1970. Zappa’s toen officiële
nep-bootleg ‘Fillmore East – June 1971’ (1971) is opgenomen op 5 en
6 juni eerder dat jaar. In plaats van Bob Harris speelt George Duke
in de band en is Jim Pons vervangen door Jeff Simmons. Dit is
natuurlijk de ‘vaudeville-band’ met Howard Kaylan en Mark Volman en
dus een verbaal sterke groep. De liedjes van beide albums komen
aardig overeen, in die zin weinig nieuws dus. Op deze cd staat
gelukkig wel ‘Wino Man’. Het door Zappa geschreven nummer voor Jeff
Simmons, ‘Wonderful Wino’, werd door hemzelf & band ook vaak live
gespeeld. Halverwege duikt Dr. John op met zijn “gris, gris, gumbo
yaya” bezweringen. Het nummer eindigt met een korte gitaarsolo. Na
‘Concentration Moon’ volgt een eerst theaterstuk: ‘Pallidan Hotel’
met, naast Volman en Kaylan, ook Simmons in een rol. ‘Call Any
Vegetable, is in een vergelijkbare versie met die van ‘Just Another
Band from L.A.’ (1972). Dit keer een iets langere gitaarsolo, dat
dan weer wel. En wat voor een.
Zappa opent ‘Little House I used to Live in” met : “We're gonna
begin with a song from Burnt Weeny Sandwich, which has the operating
stage title of "The Duke" but encompasses items from side one and
side two of Burnt Weeny Sandwich.” Dit kleine huis loopt gesmeerder
dan dat op Zappa’s live-album. Halverwege gaan we over in een soort
medley met Penis Dimension in het toch al kleine huis. Dat leidt
natuurlijk naar ‘Mud Shark’, en wel in een best heavy versie.
‘Holiday in Berlin’ krijgt een tekst mee die behoorlijk verwijst
naar Nazi-Duitsland, maar eindigt met Hi Chi Minh. ‘Sleeping in a
Jar’ is één lange gitaarsolo en opnieuw: wat voor een! Dank, Frank.
Hééé dat is het thema van ‘Easy Meat’? De cd eindigt met ‘Cruising
for Burgers’ in zomaar een heel korte versie.
Gezien alle ‘twists & turns’ en het accent meer op muziek dan
cabaret is dit album toch best een leuke aanvulling op de échte
Fillmore East.
We zullen het maar niet hebben over de kneuterige hoes met
tekeningen waarvan de lichaamsverhoudingen nogal, uh… ‘flexibel’
zijn.
|
