31 oktober
1996
officiële release - 66
1996 / 2017 cd-versie
1. Black Napkins
2. Black Napkins: "Zoot Allures" Album
Version
3. Zoot Allures
4. Merely A Blues In A
5. Zoot Allures: "Zoot Allures" Album
Version
6. Watermelon In Easter Hay
7. Watermelon In Easter Hay: "Joe's
Garage" Album Version
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar
Terry Bozzio: drums (1,
2, 3, 5, 6)
Napoleon Murphy Brock:
vocals, sax (1, 4)
Norma Bell: vocals (1)
André Lewis: keyboards
(1, 2, 3)
Roy Estrada: bass (1, 2,
3)
Chester Thompson: drums
(4)
George Duke: keyboards,
vocals (4)
Tom Fowler: bass (4)
Dave Parlato: bass (5)
Ruth Underwood: marimba
(5)
Lu Ann Neil: harp (5)
Patrick O'Hearn: bass
(6)
Tommy Mars: keyboards
(6)
Peter Wolf: keyboards
(6, 7)
Ed Mann: percussion (6,
7)
Adrian Belew: rhythm
guitar (6
Vinnie Colaiuta: drums
(7)
Arthur Barrow: bass (7)
Warren Cucurullo: rhythm
guitar (7)
------------------------------------------------------------
Black Napkins: Yugoslavia, 1975
Black Napkins: album version: Osaka, 1976
Zoot Allures: Zoot Allures, Tokyo, 1976
Merely a Blues in A, Paris, 1974
Zoot Allures - album version, unknown
Watermelon in Eastern Hay, ???, 1978
Watermelon in Eastern Hay - Joe's Garage,
???
------------------------------------------------------------
Watermelon in Easter Hay eindigt op deze
cd in tegenstelling tot die op Joe's Garage met applaus en Zappa die
zegt wat hij altijd zegt aan het eind van een concert: "Good Night".
Hier bedoeld als een afscheidsgroet in nagedachtenis van zijn
overlijden.
------------------------------------------------------------
Deze cd laat drie signatuur-stukken van
Zappa horen: Black Napkins, Zoot Allures en Watermelon in Easter
Hay'. Kort voor zijn overlijden zou Zappa dit aan zijn zoon Dweezil
verteld hebben.
------------------------------------------------------------
This Record is for All of Frank's fans.
|
Frank Zappa plays the music of Frank
Zappa heeft als ondertitel ‘a memorial tribute’. Eigenlijk is het
een eerbetoon van de Zappa-familie aan Frank enerzijds en de fans
anderzijds.
Het verhaal gaat dat Dweezil kort voor het overlijden van zijn vader
een gesprek had over welke gitaarstukken voor Frank de meest
betekenisvolle waren. Die kwam toen met drie stukken: Black Napkins,
Zoot Allures en Watermelon in Easter Hay. Dat zijn vanaf toen de
‘signatuur’-stukken geworden, Frank Zappa op zijn best. De man
speelde duizenden solo’s, maar dit zijn dé solo’s. Vreemd is het
allemaal niet; het zijn juist deze drie stukken waarin ‘emotie’ een
belangrijke rol speelt. Luister eens naar al de gitaaralbums, het
zijn stuk voor stuk uitstekende solo’s, maar vaak zijn ze
technisch, creatief en muzikaal knap, maar een echte goede
Zappa-solo is langzaam, meeslepend in opbouw. Frank koos er drie
uit, maar er zijn veel meer uitstekende solo’s, gelukkig maar.
Na het bekend worden van dit trio sprak Gail de banvloek erover uit:
niemand mocht ze nog uitvoeren. In praktijk viel het mee, zoon
Dweezil had ze regelmatig op het programma staan, maar toch, vader
Frank gaf deze werken iets extra’s mee dat vaak niet te vangen is in
woorden, maar in gevoel.
Frank Zappa plays the music of Frank Zappa was in 1996 alleen via
mail-order te bestellen. De in Amerika per fax(!) en kredietkaart
bestelde Memorial Tribute-cd was toen niet goedkoop te noemen, zeker
niet als de postbode ook nog eens tweemaal belt namens de belasting.
Dat is dan het nadeel van internet en als Zappanaat neem je dat én
ook maar weer de financiële strop erbij. Maar dan, uit de zak vol
stempels en stickers kwam een digipack met snor van
knuffelmateriaal. Een cd dus met hoge aaibaarheidsfactor? De foto
van Apostrophe en het sik/snor-logo sieren de binnenzijde en dit
alles is toepasselijk gehuld in begrafeniszwart. Het boekje erbij is
aardig gebabbel van Dweezil over het hoe en waarom van deze cd en
een dankwoord aan ons. Dank.
Van de zeven stukken op deze cd hebben we er al drie natuurlijk en
een aardig bluesje is zeker niet weg, maar de praktijk is anders:
1-3-6! Herkennen jullie dat? 1-3-6 is mijn programma voor zo'n 30
minuten meesterlijk gitaarwerk. Dat is groots, meeslepend, prachtig,
emotioneel en blah, blah, blah. FZ speelt FZ en laat er geen
misverstanden over bestaan wie hij is. De rillingen lopen nog over
mijn lijf.
Bij het 1-3-6-programma blijkt plots wel hoe de nummers afgekapt
worden, dat had FZ zelf beter gedaan; dat weet ik namelijk uit
ervaring. Het 2-5-7-programma is in feite het bekende werk opzoeken,
maar dat ken ik al uit mijn hoofd en komt niet vaak voor.
Ik heb deze cd indertijd veel gedraaid, dat zegt wel iets. Nu is het
een onderdeel van de conceptuele continuïteit geworden, maar als ik
deze opzet, dan….
|
