21 november 1985
officiële release 44
1985 lp-versie (USA)
A1. We're Turning Again
A2. Alien Orifice
A3. Yo Cats
A4. What's New In Baltimore?
B1. Little Beige Sambo
B2. Porn Wars
B3. Aerobics In Bondage
1985 lp-versie (EU) *
A1. We're Turning Again
A2. Alien Orifice
A3. Yo Cats
A4. What's New In Baltimore?
B1. I Don't Even Care
B2. One Man - One Vote
B3. H.R. 2911
B4. Little Beige Sambo
B5. Aerobics In Bondage
2012 cd-versie
1. I Don't Even Care
2. One Man, One Vote
3. Little Beige Sambo
4. Aerobics In Bondage
5. We're Turning Again
6. Alien Orifice
7. Yo Cats
8. What's New In Baltimore?
9. Porn Wars
10. H.R. 2911
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: lead guitar, synclavier, vocals
Steve Vai: guitar
Johnny 'Guitar' Watson: guitar
Ray White: rhythm guitar, vocals
Ike Willis: rhythm guitar, vocals
Tommy Mars: keyboards
Bobby Martin: keyboards, vocals
Ed Mann: percussion
Scott Thunes: bass
Arthur Barrow: bass
Chad Wackerman: drums
and the voices of:
Frank Zappa, Johnny 'Guitar' Watson, Ike 'Thingfish'
Willis, Ray White, Bobby Martin, Moon, Dweezil, Senator
Danforth, Senator Hollings, Senator Trible, Senator
Hawkins, Senator, Exon, Senator Gorton, Senator Gore,
Tipper Gore, Reverend Jeff Ling, Spider Barbour, All Nite
John & unknown girl in piano
------------------------------------------------------------
* "The original version of this album contained political
material which would not have been interesting to
listeners outside the U.S. This special European edition
contains three new songs not available in the U.S. album.
We hope you appreciate the difference."
"Most of the material on side two was realized on the
synclavier. The compositions were performed or entered by
Frank Zappa. Re-synthesis, sandwiching, sample trimming,
etc. by Bob Rice."
|
Er was eens een artiest
genaamd Prince, een boze moeder en een lieve dochter. De
moeder gaf haar dochter de plaat Purple Rain van die
Prince en samen luisterden ze naar de prachtige muziek.
Maar toen het nummer Darling Nikki kwam viel de boze
moeder om en uit. De 'sexual explicit lyrics' schokkeerden
haar. Dat heb je er nu van als je in Amerika woont en de
vrouw bent van een presidentskandidaat en weinig verstand
hebt van muziek. Je snapt al wat er gebeurde, de vrouw,
Mary 'Tipper' Gore, reed onmiddellijk naar haar
vriendinnen en samen maakten ze een groepje en noemden dat
de PMRC (Parents Music Resource Centre). Je moet tenslotte
wat als de vrouw van en al die sherry's zijn ook niet goed
voor je. De PMRC dacht dat al die slechte liedjes van al
die slechte artiesten wel eens konden zorgen voor al die
ellende van hun lieve kindjes. Niet het gebrek aan
aandacht of liefde, nee de liedjes waren de boosdoeners.
Weg met die liedjes dan. Dus vonden de dames onder het
genot van een sherry of twee het voortaan een prima plan
een WAARSCHUWINGS-sticker op alle cd's te plakken als daar
duidelijke taal op stond. Zo'n actie moet je natuurlijk
niet doen in het vrije Amerika en ook niet als juist daar,
in een klein wijkje in Hollywood, de wolf, Mr. Z, himself
woont. Getergd toog hij in zijn netste pak, vermomd als
mak schaap, naar de hoorzitting en veegde de vloer aan met
de dames en hun kompanen. De wolf noemde de boze moeder
zelf nog een 'cultural terrorist'. Wat een vuilbekkerij,
maar hij had natuurlijk wel gelijk. Uiteindelijk bleek het
te ingewikkeld om duidelijk te krijgen wat nu wel of niet
door de stijgbeugels van de dames kon, daar kan iedereen
anders over denken en van mening verschillen ook nog. Het
eind van dit verhaal bestaat uit verschillende
mogelijkheden, het hangt er vanaf aan welke kant je dit
boek leest. De boze moeder werd vrouw van de
vice-president en moest zich voortaan netjes gedragen. De
PMRC kreeg de kous op de kop, HR 2911 werd geen wet, maar
wist het toch voor elkaar te krijgen dat bepaalde cd's een
vieze, zwarte sticker op het dooske kregen, vaak om
onbegrijpelijke redenen. Zo heeft het instrumentale Jazz
from Hell (ja, die is ook van de wolf) ook zo'n sticker!
De wolf toog snel naar zijn UMRK en bakte meteen een zware
taart vol met vuilbekkerij, explicit lyrics, knip- en
plakwerk van de hoorzitting als bewijsmateriaal en kleefde
voor het gemak maar vast zijn eigen sticker erop. Ha, hij
wist wel beter en nog van wanten ook. De fans van de wolf
waren blij met het produkt, maar moesten er wat moeite
voor doen om de zaak compleet te krijgen, want de Europese
wolf-liefhebbertjes moesten wel de Amerikaanse versie
erbij kopen en omgekeerd. Gelukkig maakte de wolf in
1995/2012 een nieuw taart, maar dan mooier. Genieten dus.
De taart was lekker, maar de wolf werd helaas ziek en
overleed enige jaren later. Tsja, niet alle sprookjes
lopen goed af. Gelukkig had hij alles in een mooi, dik
boek geschreven en konden we daar het hele verhaal precies
nalezen.
|
