2 augustus
1971
officiële release - 12
1971 lp-versie
A1 Little House I Used To Live In
A2 The Mud Shark
A3 What Kind Of Girl Do You Think We Are?
A4 Bwana Dik
A5 Latex Solar Beef
A6 Willie The Pimp Part One
B1 Willie The Pimp Part Two
B2 Do You Like My New Car?
B3 Happy Together
B4 Lonesome Electric Turkey
B5 Peaches En Regalia
B6 Tears Began To Fall
oudere cd-versies
1. Little House I Used To Live In
2. The Mud Shark
3. What Kind Of Girl Do You Think We Are?
4. Bwana Dik
5. Latex Solar Beef
6. Willie The Pimp Part One *
7. Do You Like My New Car?
8. Happy Together
9. Lonesome Electric Turkey
10. Peaches En Regalia
11. Tears Began To Fall
2012 cd-versie
1. Little House I Used To Live In
2. The Mud Shark
3. What Kind Of Girl Do You Think We Are?
4. Bwana Dik
5. Latex Solar Beef
6. Willie the Pimp part one
7. Willie the Pimp part two *
8. Do You Like My New Car?
9. Happy Together
10. Lonesome Electric Turkey
11. Peaches En Regalia
12. Tears Began To Fall
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar & dialog
Mark Volman: lead vocals & dialog
Howard Kaylan: lead vocals & dialog
Ian Underwood: winds & keyboards & vocals
Aynsley Dunbar: drums
Jim Pons: bass & vocals & dialog
Bob Harris: 2nd keyboard & vocals
Don Preston: mini-moog on track 9
------------------------------------------------------------
* De plaat waar niet de suggestieve songteksten de gemoederen bezig
hielden, maar Willie the Pimp. Op de oude lp-versie eindigde kant 1
en begon kant 2 met die track. Omdat het twee verschillende Willie's
zijn, op verschillende dagen opgenomen, lopen ze niet naadloos in
elkaar over. De eu-versie had op kant 2 een hard, plotseling begin;
andere versies beginnen met een langzaam opkomend geluid. In het
cd-tijdperk wordt duidelijk dat de Willie's niet matchen. Zappa
loste het 'probleem' op door Willie part 2 weg te halen. De 2012
cd-versie heeft deel 2 weer terug, maar niet met 'ons eigen' intro. |
Live at Fillmore East kondigde het eind aan
van de Fillmore concerten aan; Bill Graham hield ermee op. Fillmore
East is een wat goedkoop aandoende plaat, waarmee Zappa snel en
accuraat reageerde op diverse bootleggers. In zekere zin is het
natuurlijk een parodie, de hoes is namelijk in de toentertijd
overeenkomstige nihilistische bootlegstijl gedaan. De muziek klinkt
ook wat onaf, de mix klopt niet helemaal en het geluid is verre van
optimaal.
In eerste instantie vond ik het een teleurstellende lp. De
voorganger, Chunga's Revenge was veel beter te verteren en klonk ook
stukken beter. Anderzijds kregen we wel veel humor met deze plaat.
Het gedoe om de groupies nam een vogelvlucht en opmerkingen met
dubbele bodems waren dan ook niet van de lucht. Mark en Howie waren
perfect geschikt voor deze vocaal georiënteerde band. Droll humor
and poverty. Dat groupies graag afkomen op een band met een hit in
de hitparade lijkt logisch, maar dat is het niet. Bands als The Who
en vooral Led Zeppelin hadden wat dat betreft veel meer
aantrekkingskracht. Hoe dat voor de groupies zelf werkte beschrijft
Pamela Des Barres-Miller in haar boek I'm with the band.
Een geweldige vondst is natuurlijk dat de Turtles na het gevraag om
de hit hun hit-record, Happy Together, zingen. Zoals Zappa al een
D.J. citeerde op de hoes van Freak Out: "I believe I could make you
as big as the Turtles." Nu had hij er zelfs drie in zijn eigen band;
Jim Pons werd door Mark & Howie erbij gehaald. Fillmore heeft met de
Turtles sterke vocalen. Bob Harris vertolkte overigens een
tijdelijke rol in de band, omdat George Duke elders verplichtingen
had.
Fillmore is een aardige plaat en geeft een prima beeld van deze
periode. Dat de band meer kon was later te horen op Just Another
Band from LA en nog weer eeuwen later op Playground Psychotics. Dat
is in feite een soort Fillmore deel twee.
Muzikaal blijft Fillmore goed overeind, alleen heb je na al die
jaren de grapjes wel gehoord, die zijn toch moeilijk houdbaar. En
dan heb ik het toch ook maar niet over het nu primitief klinkende
orgel-geluid.
|