16 juni 1992
a beat the boots release
1. Little House I Used To Live In/Dog Breath Variations/Blue Danube
Waltz/Hungry Freaks Daddy
2. whät
3. Dog Breath
4. King Kong
5. Trouble Every Day
6. A Pound For A Brown (On The Bus)
7. English Tea Dancing Interludes/Plastic People/King Kong/America
Drinks/Wipe Out
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar, vocals
Ray Collins: tambourine, vocals (1, 2,
5, 7)
Roy Estrada: bass, vocals
Don Preston: keyboards, electronics
Ian Underwood: keyboards, woodwinds
Bunk Gardner: woodwinds
Motorhead Sherwood: baritone sax
Jimmy Carl Black: drums
Arthur Dyer Tripp III: drums
------------------------------------------------------------
tracks 1, 2, 5, 7:
recorded live at The Dog, Denver, CO, May 3, 1968
tracks 3, 6: recorded live at Concertgebouw, Amsterdam,
October 20, 1968
track 4: recorded live at Grugahalle, Essen, Germany -
September 28, 1968
-----------------------------------------------------------
‘Beat the Boots’ is een serie cd-uitgaven waarbij Zappa
een aantal populaire bootlegs zelf uitbracht. De makers
konden daar weinig tegenin brengen. Nu verdiende Zappa
er bovendien zelf nog wat aan. Hij nam ze één-opéen
over, inclusief ‘artwork’.
|
Electric Aunt Jemima komt op deze cd niet
voor, iets dat wel vaker gebeurt met titelopnames in deze reeks. Op
de cd treffen we bijna dezelfde groep aan als op ‘Tis the Season to
be Jelly’, alleen is Mundi vervangen door Arthur Trip III. De muziek
stamt daarmee uit de beginperiode. In tegenstelling tot de hiervoor
genoemde cd bevat ‘Electric Aunt Jemima’ veel meer eigen werk,
alleen wat snippers klassiek en rock’ n roll. Nog een tegenstelling,
deze cd bestaat niet uit één concert, maar uit een verzameling losse
opnames: een viertal uit Denver, 1968, twee uit het Concertgebouw,
Amsterdam, 1968 en één uit de Gruggahalle, Essen, 1968. Die laatste
kennen we natuurlijk van het toenmalig radioprogramma met Vincent
van Engelen. Die track is indertijd minstens door elke Zappafan
opgenomen, inclusief aankondiging. Aan het eind roept Zappa iets,
dat kon ik nooit verstaan en op deze cd ook niet. Volgens
gestudeerden zegt hij: “Thank you very much for coming to see us.
We'll play twice again tonight. Goodbye.”
Het concert in Amsterdam was een bijzonder, hier horen we maar twee
stukken, er is ook een bootleg met het hele concert in omloop.
Opvallend is dat het veel instrumentaal werk is. Zappa’s elektrische
kamermuziek maakte in die periode opgang. Hij had er de band voor.
De nummers worden redelijk authentiek, lees volgens de albums,
gespeeld, zonder in al te veel flauwekul te vervallen. Dat gebeurde
in latere jaren wel, waardoor prachtige composities vakkundig om
zeep geholpen werden. Minder duidelijk is op deze cd waar
composities ophouden en andere ‘stukken’/’elementen’ beginnen. Er
werd heel wat afgeëxperimenteerd door de oude bands, zo ook hier. De
grenzen binnen de muziek werden nogal opgerekt.
‘whät’ (wat?) is een door de maker zelfgekozen titel. Het
instrumentale stuk, in feite een solo uit…., is niet te herleiden
tot een bekend werk.
De geluidskwaliteit van deze cd is nogal wisselend, het begin is
abrupt, als de opname ‘plotseling’ wordt aangezet. Het eind is al
even abrupt. Toch is het al met al een best aardig geheel en een
overzicht van hoe The Mothers of Invention toen ‘live on stage’
klonken. Mijn favoriet is King Kong uit Essen.
En nog iets, die hoes… Wat een monster. Ik heb nooit begrepen wat
dit is en waarom deze afbeelding de cd ‘siert’. Hoezenmaken is een
vak, bij bootleggers werd er nog al eens iets ‘bedacht’. The
cheep-version, zal ik maar zeggen, maar…as long as it $ell$
|
