21 december
1999
officiële release - 69
1999 / 2017 cd-versie
1. Library Card
2. This Is A Test
3. Jolly Good Fellow
4. Roland's Big Event/Strat Vindaloo
5. Master Ringo
6. T'Mershi Duween
7. Nap Time
8. 9/8 Objects
9. Naked City
10. Whitey (Prototype)
11. Amnerika Goes Home
12. None Of The Above (Revised & Previsited)
13. Wonderful Tattoo!
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar, conductor
with The Ensemble Modern:
Peter Rundel: violin
Mathias Tacke: violin
Hilary Sturt: viola
Friedemann Dähn: cello
Thomas Fichter: double bass
Dietmar Wiesner: flute
Catherine Milliken: oboe
Roland Diry: clarinet
Wolfgang Stryi: bass clarinet
Veit Scholz: bassoon
Franck Ollu: French horn
Stefan Dohr: French horn
William Formann: trumpet
Michael Gross: trumpet
Uwe Dierksen: trombone
Michael Svoboda: trombone
Daryl Smith: tuba
Hermann Kretzschmar: piano, recitation
Ueli Wiget: piano, harp
Rainer Römer: percussion
Rumi Ogawa-Helferich: percussion
Andreas Böttger: percussion
Detlef Tewes: mandolin
Jürgen Ruck: guitar
Claudia Sack: violin (11, 12)
Ellen Wegner: harp (11)
with
L. Shankar: violin
------------------------------------------------------------
If you are looking for polished music, this CD is not for you. This
album is probably best described as an audio documentary. These are
recordings from Frank Zappa's rehearsals with the Ensemble Modern in
preparation for "The Yellow Shark".
------------------------------------------------------------
Everything is Healing Nicely is uitgebracht op 21 december; Zappa's
verjaardag.
|
Everything is Healing Nicely is met
terugwerkende kracht een voorbeschouwing voor het aanstormende,
grote werk: The Yellow Shark. Alleen kregen we deze voorbeschouwing
pas als toetje, als u begrijpt wat ik bedoel. Op Everything is
Healing Nicely staan oefeningen en experimenten, veelal niet
compleet of af, maar louter en alleen bedoeld om het
‘fingerspitzengefühl’ te krijgen als het gaat om het uitvoeren van
Zappa's muziek door het Ensemble Modern.
Zappa, toen al ernstig ziek, wilde graag zijn klassieke composities
goed gespeeld hebben. Het Ensemble Modern kwam op eigen kosten (!)
naar Joe's Garage (Zappa buitenstudio/oefenruimte op dat moment) en
speelde, speelde en speelde nog veel meer. Zappa op zijn beurt
bekeek als een heuse wetenschapper de mogelijkheden per individuele
muzikant en vooral: trok er meer uit dan er in eerste instantie in
leek te zitten. Alle gekheid en humor, meestal niet horend bij een
serieus klassiek orkest, werd uitgelokt en ingevoerd. Soms op een
bijna Dadaïstische wijze. Het voorlezen van een bibliotheekpas of de
tekst uit een toevallig (?) daar liggend magazine over piercingen is
puur Dada. Het vertolken ervan op verbasterd Engels-Duitse wijze
door Herman Kretzschmar deed iedereen plat liggen van de lach. Een
alphoorn blazen in een emmer water is ook niet bepaald dagelijks
kost, maar het Ensemble Modern doorstond dat allemaal.
Moeilijker bleek het geven van solo's. In jazz- en rockbands heel
normaal, in een klassieke setting ongeveer het ergste wat er is.
"Kom, laat je gaan!”, gevolgd door “Waaah, ik heb geen papier voor
me!” “Laat los!" Zoiets, ongeveer, een klucht voor gevorderden.
Maakt niet uit, gitarist Jürgen Ruck bracht het er niet heel slecht
van af.
Wat brengt ons deze ‘healing’ nu? Veel klassiek, Dada dus, een
Ensemble Modern-test, mengelingen in Zappaeske stijl van allerlei
moderne klassieke componisten maar dan jazzy uitgevoerd… en een stuk
voor viool en gitaar uitgevoerd door L. Shankar ("ik noem hem
'Larry' aldus Zappa vleiend) en Zappa zelf. L. Shankar heet
officieel: Lakshminarayana, maar Larry is dan net iets makkelijker.
Zappa’s gitaarsolo is een van zijn laatste die is uitgebracht;
tenminste in het legale circuit. Zijn allerlaatste staat op een
bootleg: The Farewell Concerts.
Maar er is, naast meer piercingmuziek, een versie van T'Mershi
Duween in Oost-Europese blaasstijl (veel snelle koperblazers), een
stuk meditatieve muziek uit het nog verder oosten (Nepal, Bali, nee
de alpenweide!), hoketus (dank Louis), het uiteindelijke introstuk
van the Yellow Shark-concerten: ‘Get Whitey’. Het stuk kwam niet
terecht op The Yellow Shark zelf volgens een soort onlogische
logica.
Dan is er de terugkeer van Amnerika, ook al een’ lost-shark’-stuk.
Dat het niet op de Yellow Shark stond vond ik erg jammer, want het
is een prachtig, bijna emotioneel werk. Gelukkig voor ons is het nu
weer boven water.
In het boekje staat dat de cd niet zo gepolijst is, maar meer een
audio-documentaire is. Dat klopt aardig, maar het is een
documentaire met verstopte pareltjes. Je moet ze zoeken, waardoor
deze set niet alles meteen prijsgeeft, net als goede wijn zeg maar.
De aankleding is dan passend rood velours, met schitterende tekening
van Christopher Mark Brennan. De Uncle Meat-referentie ligt om de
hoek.
De luxe verpakking bevat met Everything is Healing Nicely een
schitterende juweel. Een setje om te koesteren.
|
