23 oktober
1970
officiële release - 11
1970 lp-versie
A1 Transylvania Boogie
A2 Road Ladies
A3 Twenty Small Cigars
A4 The Nancy & Mary Music, parts 1-3
B1 Tell Me You Love Me
B2 Would You Go All The Way?
B3 Chunga's Revenge
B4 The Clap
B5 Rudy Wants To Buy Yez A Drink
B6 Sharleena
2012 cd-versie
1. Transylvania Boogie
2. Road Ladies
3. Twenty Small Cigars
4. The Nancy & Mary Music parts 1-2-3
5. Tell Me You Love Me
6. Would You Go All the Way?
7. Chunga's Revenge
8. The Clap
9. Rudy Wants to Buy Yez a Drink
10. Sharleena
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar,
vocals, harpsichard, condor all percussion
Ian Underwood: organ,
rhythm guitar piano, electric piano
pipe organ, electric alto sax with
wah-wah pedal, grand piano & tenor sax
George Duke: organ,
electric piano, vocal drum imitations,
trombone
Sugar Cane Harris: organ
(7)
Max Bennett: bass (1, 3,
7)
Jeff Simmons: bass,
vocals (2, 4, 5, 6, 9, 10)
Aynsley Dunbar: drums on
all tracks, except 3 & 8, tambourine
John Guerin: drums (3)
The Phlorescent Leech & Eddie*:
vocals
Eddie: rhythm guitar (9)
* Mark Volman & Howard Kaylan
Hun naam mocht om contractuele redenen nu
(nog) niet op de hoes vermeld worden
------------------------------------------------------------
tekst op de voorzijde:
A Gypsy mutant industrial vacuum cleaner
dances about a mysterious night time camp fire. Festoons. Dozens of
imported castanets, clutched by the horrible suction of its heavy
duty hose, waving with marginal erotic abandon in the midnight
automn air.
deze tekst werd prachtig vertaald in een
kunstwerk van Cal Schenkel op de binnenhoes. Uren kijkplezier.
------------------------------------------------------------
All the vocals in this album are a
preview of the story from 200 Motels. Coming Soon.
*op oudere cd's is 'are' veranderd in
'were'. Op de 2012-versie is dat weer teruggedraaid.
------------------------------------------------------------
The Nancy & Mary Music Recorded live at
the Tyrone Guthrie Theatre, Minneapolis
|
Chunga's Revenge is een wat ambivalente, maar
prachtige plaat. Enerzijds staan er de resten op van de diverse Hot
Rats-sessies als Transylvania Boogie, Twenty Small Cigars, the Clap
en Chunga’s Revenge zelf. Allemaal bedoeld voor een Hot Rats, vol.
2, maar die is er tot op heden helaas nooit gekomen. Anderzijds
geeft de plaat geeft een nieuwe lichting Mothers de kans zich te
presenteren.
Het ontstaan van deze band verloopt in stukken en beetjes. Underwood
is natuurlijk de oude getrouwe en al enige tijd Zappa’s rechterhand,
Harris, Bennett en Guerin zijn bekenden van de Hot Rats-sessies. In
de Mothers-loze tijd maakte Zappa een plaat met de Franse violist
Jean-Luc Pont (King Kong). Daarop speelt de dan nog jonge pianist
George Duke mee en die maakte grote indruk. In dezelfde periode was
Zappa presentator van het festival in Amougies. Aynsley Dunbar
speelde daar met zijn toenmalige band Retaliation. Het klikte meteen
en nadat de band ophield te bestaan vroeg Zappa hem om bij hem te
komen spelen. Aynsley heeft een krachtige, maar vloeiende drumstijl
die bij elk soort muziek goed uit de verf komt. Niet voor niets
bleef hij de jaren volgend op Chunga’s Revenge Zappa's vaste
drummer. George Duke, behalve jazzpianist ook een goede trombonist
en naar later bleek uitstekend zanger werd ook gevraagd om in The
Mothers te komen spelen.
Tussendoor gaf Zappa met Underwood en naast hem enkele ex-Mothers
(bij gebrek aan nieuwe musici) en klassiek orkest een vooral
klassiek (logisch in zo’n setting) getint concert in Pauley
Pavilion. Op het menu stond werk van wat later 200 Motels zou
worden. In de zaal zaten ex-Turtles Mark en Howard. Erg onder de
indruk boden ze hun diensten aan. Zappa zag naast de mogelijkheid
vermoedelijk ook de humor en nam ze aan. Hij dacht misschien aan de
quote op Freak Out: “I’d Like to clean you boys up a bit and
you. I believe I could make you as big as The Turtles” (a noted
L.A. Disc Jockey). Er was alleen een klein, contractueel, probleem.
Vandaar de 'schuilnamen' The Phlorescent Leech en Eddie.
Hun toetreden dat de band had als gevolg dat de meer en meer
instrumentale muziek van de periode rondom Uncle Meat en Hot Rats,
nu weer vocaal georiënteerde werd. Dat is het deel met de Road
Ladies; de song over het leven van een band 'on the road'; Tell Me
you Love Me (altijd goed, zeker als de Turtles het zingen), Would
You Go All the Way (doe je alles voor je land?) en Rudy die Yez een
drankje wil aanbieden, maar in feite een song is over foute
vakbondspraktijken. Sharleena stond al enige tijd op de speellijst,
maar werd voor deze plaat wat aangepast. Een oudere versie is te
horen op The Lost Episodes, maar daar voorzien van de vocalen van
Sugercane Harris (en een prachtige saxsolo van Underwood). Ondanks
de nieuwe zangpartijen is dit nummer alsnog in Hot Rats-stijl. Dat
geldt zeker voor The Clap. Die track is zonder meer terug te voeren
tot Uncle Meat, maar eigenlijk nog verder, namelijk naar Ionisation
van Edgar Vàrese, Zappa’s jeugdheld.
Op sommige Spaanse versies van ‘La Venganza de Chunga’, zoals de
plaat daar heet, wordt dit nummer omgedoopt tot ‘El Aplauso’ of ‘La
Palmada’. Volgens de kenners betekent het laatste in ieder wel ‘the
clap’, maar het krijgt niet de betekenis die het slangwoord
eigenlijk heeft. Chunga's is overwegend studiowerk, met één
uitzondering: The Nancy & Mary Music. Hier is al goed te horen wat
deze band live kan, hoe sterk die is en dat de Mothers meer richting
meezingers gaan. Tevens is te horen dat George Duke live meer op de
voorgrond staat. Mary komt uit Minneapolis en wel uit een concert
van de nieuwe Mothers daar en daarin weer uit een medley: “King
Kong/Igor’s Boogie’. Dat hele stuk is te horen op de Road Tapes
Venue #3 cd uit 2016.
Al met al blijkt Chunga's wraak een zoete!
Zappa noemt Chunga’s Revenge op de hoes een voorbode van de
aanstormende 200 Motels, maar dat zei mij toen nog niet veel
natuurlijk. Dat maakte alleen maar nieuwsgierig naar meer en dat
kunstje flikte hij nu altijd...
|
