23 augustus
1984
officiële release - 39
1984 lp-versie
A1. The Perfect Stranger
A2. Naval Aviation In Art?
A3. The Girl In The Magnesium Dress
B1. Outside Now, Again
B2. Love Story
B3. Dupree's Paradise
B4. Jonestown
1985 cd-versie - de eerste
Zappa-cd
1. The Perfect Stranger
2. Naval Aviation In Art?
3. The Girl In The Magnesium Dress
4. Outside Now, Again
5. Love Story
6. Dupree's Paradise
7. Jonestown
2012 cd-versie
1. The Perfect Stranger
2. Naval Aviation In Art?
3. The Girl In The Magnesium Dress
4. Dupree's Paradise
5. Love Story
6. Outside Now Again
7. Jonestown
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: composer,
arranger
Pierre Boulez: president
Peter Eötvös: directeur
musical
with
Members of the Ensemble
InerContemporain (1, 2, 4)
and also
Barking Pumpkin digital Gratification
Consort (= the Synclavier) (3, 5, 6, 7)
------------------------------------------------------------
The Ensemble Intercontemporain was
recorded January 10 & 11, 1984 at IRCAM, Paris. The Barking Pumpkin
Digital Gratification Consort was recorded during the three-month
period thereafter at The Utility Muffin Research Kitchen
------------------------------------------------------------
This album contains seven dance pieces,
each with a story and built-in sound effects. "The style is
preposterously non-modern".
------------------------------------------------------------
All material contained herein is for
entertainment purposes only, and should not be confused with any
other form of artistic expression.
------------------------------------------------------------
De meeste cd's, behalve de eerste op EMI,
hebben een andere volgorde dan de lp én bovendien een andere mix.
ZAPPA:
"Well, then you're going to love the new
release of it, because it's coming out on CD. When it was originally
released, Angel pressed 5,000 copies. Digital recording was in its
infancy at that time, and I've always been less than enthusiastic
about the sound of that first CD. I though that it didn't come
anywhere near what the musicians really sounded like in the room.
Last July or so, we got a new Neve console in the studio, which is
far cleaner and much better sounding than the Harrison that we had
for the last 10 or 12 years. So I mixed it. And those new mixes are
on the CD re-release."
|
Na de plaat met het London Symphony Orchestra
was ‘Boulez conducts Zappa - The Perfect Stranger’, Zappa's tweede
poging (1984) serieus genomen te willen worden in de klassieke
muziekwereld. Pierre Boulez had zijn plek allang verworven als
componist van 'moderne' muziek (twintigste -eeuwse dan vooral) en
voorvechter van andere gelijke muziekstijlen, maar dan als dirigent.
Het door hem opgerichte Ensemble InterContemporain had als
voornaamste doel moderne muziek ten gehore te brengen. Peter Eötvös,
idem componist en dirigent, was Boulez’ directe assistent of zoals
dat in Frankrijk mooi heet de muzikale Directeur naast de President.
Boulez kende Zappa's rockmuziek en vond het een goed idee om drie
stukken van Zappa uit te voeren. Eigenlijk een win-win-situatie,
Zappa de roem en de eer en Boulez die opnieuw laat zien in de
voorhoede mee te kunnen. Alleen.... het was de bedoeling dat Boulez
de hele cd zou uitvoeren, maar dat was blijkbaar niet helemaal goed
gecommuniceerd. Zappa gooide daarom zijn nieuwe speeltje, het
Synclavier, in de strijd en maakte de rest van de cd (zijn eerste!)
vol. Soms is het verschil nauwelijks te horen. Net als bij L.S.O.
horen we ook hier weer bekende nummers: Dupree’s Paradise en Outside
Now Again), maar dan minder voorspelbaar en niet eerder 'klassiek'
uitgevoerd.
Misschien nog meer bijzonder dan de uitvoeringen van het Ensemble
InterContemporain zijn de Synclavier-stukken. Zappa laat horen in
korte tijd veel geleerd te hebben en goed uitvoering kunnen geven
aan zijn muzikale plannen. Hij werd daarin bijgestaan door David
Ocker, zijn programmeur.
Hoe Zappa denkt over de klassieke wereld wordt duidelijk door de
twee toevoegingen die hij in het boekje laat opnemen. Zo komt de
perfecte vreemdeling inderdaad als onbekend lelijk eendje bij het
zwanenmeer.
De samenwerking met Boulez beviel Zappa goed. Boulez hield zich
meestal wat op de vlakte, maar was over het algemeen lovend over
Zappa’s muziek, maar niet per sé zijn klassieke werk.
Hoe dan ook, het is een uitstekende cd en mijns inziens boeiender
dan de L.S.O.-escapades.
Overigens is dit de eerste van de albums/cd’s met werk van Donald
Roller Wilson. Hoofdrol is weggelegd voor het hondje Patricia.
Kenmerkend is de fotorealistische schilderstijl die Zappa blijkbaar
erg aansprak. Maar wie zat er nu op de stoel tegenover Patricia?
|
