2 oktober 1975
officiële release - 21
1976 lp-versie
A1. Debra Kadabra
A2. Carolina Hard-Core Ecstasy
A3. Sam With The Showing Scalp Flat Top
A4. Poofter's Froth Wyoming Plans Ahead
A5. 200 Years Old
B1. Cucamonga
B2. Advance Romance
B3. Man With The Woman Head
B4. Muffin Man
2012 cd-versie
1. Debra Kadabra
2. Carolina Hard-Core Ecstasy
3. Sam With The Showing Scalp Flat Top
4. Poofter's Froth Wyoming Plans Ahead
5. 200 Years Old
6. Cucamonga
7. Advance Romance
8. Man With The Woman Head
9. Muffin Man
------------------------------------------------------------
Music Supplied by:
Frank Zappa: lead
guitar, vocals
Captain Beefheart: harp,
vocals, shopping bags, composer: Sam With The Showing Scalp Flat Top
& Man With The Woman Head
George Duke: keyboards,
vocals
Napoleon Murphy Brock:
sax, vocals
Bruce Fowler: trombone,
fantastic dancing
Denny Walley: slide
guitar, vocals
Tom Fowler: bass, also
dancing
Chester Thompson: drums
(5 & 6)
Terry Bozzio: drums (but
but 5 & 6), moisture
and maybe also:
Robert "Frog" Camarena: studio vocals on
Debra Kadabra
------------------------------------------------------------
Recorded Live at Armadillo World
Headquarters,
Austin, Texas, May 20 & 21, 1975
200 Years Old, Cucamonga and intro
Muffin' Man recorded
January & February, 1974
|
Bongo Fury is een plaat aan het eind van een
periode. Het is de laatste met de 'oude' band en de eerste met de
nieuwe cute little drummer Terry Bozzio. In chronologie kwam deze
plaat na One Size Fits All (was daar in de hoes aangekondigd) en
voor Zoot Allures. One Size bleek veel fans te passen en die lusten
wel meer. Jammer, want Zappa had zo zijn eigen plannen. Ja, er waren
wel resten studiotracks van de One Size Fits All-sessies. Maar toch.
Het merendeel van Bongo Fury is live opgenomen in Texas en wel in
een ‘skating palace’. Leven on the road is niet altijd makkelijk en
er is niet altijd een mooie concerthal beschikbaar.
Bongo Fury heeft over het algemeen een wat smerig, bluesy sound.
Komt niet alleen door de slide van Denny Walley alleen, maar zeker
door Don van Vliet; Captain Beefheart. Zappa sleepte zijn oude
vriend mee om hem op die manier wat bij te staan, want Don had het
financieel moeilijk. Vliet zat op dat moment zonder band, zonder
contract en was bijna platzak. Zappa hielp zijn jeugdvriend en dat
ondanks de vele meningsverschillen die ze regelmatig hadden en de
flinke ruzie en scheldpartijen van vooral Van Vliet rondom Trout
Mask Replica.
Samen werken met Van Vliet was niet gemakkelijk, enerzijds vanwege
de persoon van Vliet, anderzijds omdat hij de teksten niet kon
onthouden en weinig gevoel had voor de gestructureerde muziek van
Zappa. De stagevloer lag meestal vol met songteksten. Zappa
probeerde Van Vliet tijdens dit concert ‘The Torture Never Stops’ te
leren. Maar helaas vergat de Captain die verdomde teksten weer.
Duizend bommen en granaten. Een van de pogingen, zelfs een best
goede, is te horen op You Can’t Do That on Stage Anymore, vol. 4.
Die versie komt van dit concert en had best op deze cd kunnen staan.
Overigens heette dat liedje vroeger ‘Why Doesn't Somebody Get Him a
Pepsi?’ Die titel ging terug tot de gemeenschappelijke
jeugdervaringen van de twee oude kameraden. Don schreeuwde thuis
altijd naar zijn moeder om een Pepsi. Vandaar.
Echter ondanks Zappa’s genereuze gebaar draaide het toch weer uit op
de oude meningsverschillen en was het voor de zoveelste keer over
met de vriendschap.
Terug naar het album. The Captain mag zelfstandig een paar zelf
gecomponeerde liedjes voordragen en doet dat op geheel eigen wijze.
Het geeft Bongo Fury net de furie die nodig is, net dat
ongemakkelijke dat het spannend maakt. Dat geldt ook voor de meeste
andere stukken. Veel blues en daarmee lijkt het of Zappa Beefheart
een stuk tegemoet gekomen is als het gaat over de uit te voeren
muziek. Beefheart was van de blues en Zappa eigenlijk stiekem ook,
zeker als hij verwijst naar zijn jeugdidolen.
Carolina en Advance zijn prachtige stukken en zouden tot in de verre
toekomst regelmatig op het repertoire staan. Ze zwepen het publiek
en later de argeloze luisteraars behoorlijk op, maar met de
beginnende romantiek liep het niet best af.
De twee ingelaste studiostukken zijn 200 Years Old en Cucamonga. De
eerste verwijst naar de tweehonderdste verjaardag van de US of A.
Zappa is te vroeg op en zit een de sinaasappelsap en denkt dat dit
het echte leven is. Het is een mooie blues met veel Beefheartzang.
Cucamongo, weer een liedje over vroeger, wordt door Zappa gezongen,
half gesproken. Niet heel spannend allemaal. Zou heel goed op One
Size Fits All mogen staan wat mij betreft.
Absolute knaller is Muffin Man. Zappa lijkt er eerst niet uit te
komen, maar eenmaal op gang eindigt het nummer met een geweldige
gitaaruithaal op het eind, inclusief rillingen. Ook deze gebaksman
zou regelmatig gaan langskomen in de toekomst, altijd op het eind en
altijd raak.
De inzet, de sfeer, spanning en humor, het is er allemaal en dat
maakt Bongo Fury een prachtige plaat. Daarna was het over. Bozzio
mocht blijven, er kwam een nieuwe lichting musici en weer eens een
nieuwe stijl in Zappa's muziek en teksten. Wat we toen nog niet
wisten is dat we een schitterende Läther-box gemist hadden. Dat zou
goedgemaakt worden met de drie crisisplaten; (Studio Tan, Sleep Dirt
en Orchestral Favorites. Er begon een heel gedoe met allerlei labels
en vaak lang wachten op nieuw materiaal. Dan nog maar eens de Muffin
Man draaien.
|
