28 maart 1983
officiële release - 37
1983 lp-versie
A1. Baby Snakes
A2. Titties 'N Beer
A3. The Black Page #2
A4. Jones Crusher
A5. Disco Boy
B1. Dinah Moe Humm
B2. Punky's Whips
2012 cd-versie
1. Intro Rap
2. Baby Snakes
3. Titties 'N Beer
4. The Black Page #2
5. Jones Crusher
6. Disco Boy
7. Dinah Moe Hum
8. Punky's Whips
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar,
vocals
Terry Bozzio: drums
Roy Estrada: vocals
Adrian Belew: guitar
Ed Mann: percussion
Patrick O'Hearn: bass
Tommy Mars: keyboards,
vocals
Peter Wolf: keyboards
and New York's Finest Crazy Persons
including Warren Cuccurullo & Brian Rivera
------------------------------------------------------------
Live at The Palladium, NYC, 28-31 oktober
1977
------------------------------------------------------------
Op de lp eindigt Disco Boy abrupt. Dinah
Moe Humm begint met aftellen door Zappa: "One, two three, four...".
Op de cd lopen deze twee songs in elkaar over en is het aftellen
verwijderd.
De intro-rap op de cd staat niet op de
lp.
------------------------------------------------------------
Baby Snakes, de track, is precies
dezelfde als die op Sheik Yerbouti en niet afkomstig van het
Halloween concert in The Palladium.
|
Baby Snakes begon als film/videoband. Een prachtige show met
schitterende animaties van Bruce Bickford. In eerste instantie
alleen via postorder uit Amerika te verkrijgen. Later kwam daar de
lp bij. Ook alleen weer via postorder. Dat was een heel gedoe. Eerst
naar het postkantoor voor een IMO (Internationale Money Order). Voor
elke vijf gulden één papiertje. Dat ging in een envelop en die ging
naar de plaats van bestemming. Daar gingen ze naar de bank of
postkantoor om de papiertjes in te wisselen voor geld. Daarna ging,
naar je mocht hopen, het product op de bus. Ondertussen - en dat kon
weken duren – wist je niks, hoorde je niks, was het afwachten.
Plotseling, altijd onverwacht natuurlijk, stond dan de postbode met
een pakket voor de deur. Spannend en in deze tijd van ‘levering
binnen 24 uur’ nauwelijks nog voor te stellen. Dat geldt ook voor
het berichtje dat bij de picture disc zat: ik had teveel betaald en
had nog geld over, zo’n vijf dollar. "Wat ik daarmee wilde doen?"
Voor vijf dollar kon je in 1983 bijna niks, alleen de verzending van
iets was al vaak zoveel. Dus ik stuurde een briefje terug dat ik
niks hoefde, maar als het niet teveel was zou ik graag een
handtekening van heer Zappa willen. Weken later kreeg ik weer post
uit de USA. Inderdaad een kaart mét handtekening van Frank Zappa,
voor Paul! Kijk, daar word ik dan weer heel blij van en trots ook
nog een beetje. Dat allemaal voor de picture disc van Baby Snakes,
die hier nu ‘gewoon’ aan de muur hangt.
De lp was een zogenaamde picture-disc, met foto's aan beide zijden
en verpakt in een stevig stuk plastic met daarop een sticker. Dat
was alle info. Vervolgens kwam de muziek uit op cd bij Zappa Records
in de uitvoering met de rode voorzijde. Met het uitbrengen van de
catalogus op Rykodisc, begin jaren negentig, kwam Baby Snakes met de
oude picture disc als hoes op de markt.
Voor Zappa's doen is het een erg korte cd, maar wel een leuke. Je
moest hem toen als lp hebben omdat Punky's Whips erop stond. Dat
nummer mocht van Warner Bros. niet op New York uitgebracht, maar
natuurlijk wel in eigen beheer. In zekere zin zou je deze plaat nu
achterhaald kunnen noemen, want het nummer staat nu wel gewoon op
New York. Maar toch, de uitvoeringen van deze avond, Halloween 1977,
New York, zijn bijzonder. Het is tenminste een concert en geen
samenraapsel van allerlei concerten, iets waar Zappa in deze periode
nogal een handje van had. Ook mooi is dat oud gediende Roy Estrada
als gast-vocalist meedoet en bijzonder is de playlist met combinatie
van nummers uit Sheik Yerbouti, New York, Zoot Allures en zelfs
Overnite Sensation. Ook zonder beelden is het goed luisteren, je
hoort het plezier! Laat die dynamo maar snorren!
|
