22 maart 1974
officiële release - 18
1974 lp-versie
A1. Don't Eat The Yellow Snow
A2. Nanook Rubs It
A3. St. Alfonzo's Pancake Breakfast
A4. Father O'Blivion
A5. Cosmik Debris
B1. Excentrifugal Forz
B2. Apostrophe'
B3. Uncle Remus
B4. Stink-Foot
2012 cd-versie
1. Don't Eat The Yellow Snow
2. Nanook Rubs It
3. St. Alfonzo's Pancake Breakfast
4. Father Oblivion
5. Cosmik Debris
6. Excentrifugal Forz
7. Apostrophe'
8. Uncle Remus
9. Stink-Foot
------------------------------------------------------------
At various points on this disc you will hear the performances of:
Frank Zappa: guitars, keyboards, bass, vocals
Tony Duran: rhythm guitar (apostrophe')
George Duke: keyboards
Ian Underwood: flute, saxes
Napoleon Murphy Brock: tenor sax
Sal Marquez: trumpet
Bruce Fowler: trombone
Sugar Cane Harris: violin
Jean-Luc Ponty: violin
Tom Fowler: bass
Erroneous (Alex Dmochowski): bass
Jack Bruce: bass (apostrophe')
Jim Gordon: drums (apostrophe')
Johnny Guerin: drums (stink foot)
Aynsley Dunbar: drums (Excentrifugal forz/Uncle
Remus)
Ralph Humphrey: drums (all other tracks)
Ruth Underwood: percussion
Ray Collins: back-up vocals
Kerry McNabb: back-up vocals
Susie Glover: back-up vocals
George Duke: back-up vocals
Tina Turner: back-up vocals
Debbie wilson: back-up vocals
Lynn Sims: back-up vocals
Ruben Ladron De Guevara: back-up vocals
Robert "Frog" Camarena: back-up vocals
------------------------------------------------------------
This is an album of songs and stories set to music performed for
your dining and dancing pleasure by FZ and some of the people he
likes to record with.
|
Apostrophe' is een erg sterke plaat, zowel
voor wat betreft muziek als zang. Veel zang wordt gedaan door Zappa
zelf, alleen bijgestaan door wat backing-vocals, maar dan wel met
een bijzonder clubje. Zijn 'stijl' beetje lijzig, sarcastisch en
humoristisch komt hier uitstekend uit de verf. Zappa was altijd al
een verhalenverteller en dat is hier te horen. Zijn ‘cheep
highschool stories’ hebben vele lagen, zijn soms vreselijk
humoristisch en hangen vaak van de onzin aan elkaar. Het mooie is
dat ze ondanks dat heel samenhangend en geloofwaardig zijn. Wie
verzint er nu zo'n verhaal over de Gele Sneeuw en Nanook etc.
Prachtig gewoon. Net zo sterke teksten vind je in de andere nummers;
Stink Foot is natuurlijk door de tijden heen een populair liedje
geworden, maar vlak Cosmik Debris, over de zin en onzin van allerlei
bij-geloven, niet uit!
Net zo sterk als de teksten is de muziek. Prachtige composities en
sterke arrangementen. Pittige stukken om te spelen. Al met al een
soort visitekaartje voor de te volgen releases. Op Apostrophe' is
geen echte band aanwezig; het is een soloproject van Zappa, waarbij
hij gebruik maakt van allerlei muzikanten, zowel oudgedienden als
nieuwe. Opvallendst in dit gezelschap is Ray Collins, maar voor hem
is hier echter slechts een bijrol weggelegd. Ook in het zangkoor
Tina met haar Ikettes en Ruben en Robert van The Real Ruben & the
Jets.
Veel hinder had Zappa van Jack Bruce die op het titelnummer speelt.
"Veel te veel noten en te hard", was zijn commentaar indertijd en
"Het nummer klinkt eigenlijk niet zoals zou moeten." Daar is in
latere mixen wat aan gesleuteld, maar het blijft behelpen vind ik.
Tegelijkertijd is het vreemd, want met een multiple-mixer moet van
alles mogelijk zijn, zelfs iemand anders de partij laten spelen, Tom
Fowler bijvoorbeeld. Zappa was daar nooit vies van. Ik denk dat hij
het stiekem toch wel heel fijn vond dat Mr. Bruce op zijn plaatje
meedoet.
De diverse gitaarstukken zijn behalve Apostrophe' kort en krachtig.
Apostrophe' bleek een meesterplaat, het was Zappa's eerste en enige
in de top 10 en zijn tweede, na Over-nite Sensation, gouden. Zappa
was plotseling populair! Apostrophe'? - The crux of the biscuit!
|
