26 juni 1967
officële release - 2
1967 lp-versie
A (1) SIDE - "Absolutely Free"
(#1 in a series of underground oratorios)
A1. Plastic People
A2. The Duke Of Prunes
A3. Amnesia Vivace
A4. The Duke Regains His Chops
A5. Call Any Vegetable
A6. Invocation & Ritual Dance of the Young Pumpkin
A7. Soft-Sell Conclusion
B (2) SIDE - "The M.O.I. American Pageant"
(#2 in a series of underground oratorios)
B1. America Drinks
B2. Status Back Baby
B3. Uncle Bernie's Farm
B4. Son Of Suzy Creamcheese
B5. Brown Shoes Don't Make It
B6. America Drinks & Goes Home
2012 cd-versie
1. Plastic People
2. The Duke Of Prunes
3. Amnesia Vivace
4. The Duke Regains His Chops
5. Call Any Vegetable
6. Invocation & Ritual Dance of the Young Pumpkin
7. Soft-Sell Conclusion
8. Big Leg Emma*
9. Why Don'tcha Do me Right?*
10. America Drinks
11. Status Back Baby
12. Uncle Bernie's Farm
13. Son Of Suzy Creamcheese
14. Brown Shoes Don't Make It
15. America Drinks & Goes Home
*bonus tracks, afkomstig van een single uit deze periode, waarvan
Zappa zei dat die single: "Straight Commercial & Absolute Shit!"
was.
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar, vocals
Ray Collins: vocals
Jim Black: drums
Roy Estrada: bass, vocals
Billy Mundi: drums
Don Preston: keyboards
Bunk Gardner: woodwinds
with:
Jim Sherwood: woodwinds
John Balkin: double bass on some tracks
Jim Fielder: guitar, piano
Lisa Cohen: Suzy Creamcheese
The Mothers of Invention play all their own musical backgrounds. The
only exception on this album/disc is Brown Shoes Don't Make It,
where they have added 2 violins, 1 viola, 1 cello, 1 trumpet and 1
contra-bass clarinet.
Jim Getzoff: viool
Marshall Sosson: viool
Alvin Dinkin: altviool
Armand Kaproff: cello
Don Ellis: trumpet
John Rotella: contrabas klarinet
------------------------------------------------------------
The Present-Day Composer refuses to die
Edgard Varèse, July 1921
------------------------------------------------------------
YOU MUST BUY THIS ALBUM NOW
TOP 40 RADIO WILL NEVER EVER PLAY IT
BUY THIS THING!!!
|
Absolutely Free was de tweede plaat van The Mothers (groot) of
Invention (klein). De plaat is - eigenlijk net als Freak Out -
verpakt in een eigenwijze hoes. Die was zo vorm gegeven dat de
letters aan de zijkant stonden en dat is niet handig in lp-bakken.
De afbeelding wordt dan ook vaak een kwartslag gedraaid weergegeven.
De tekening op de achterzijde (die met de auto's etc.) is van Zappa
zelf. Hij was, soms parallel aan zijn werk in de muziek, een
tijdlang reclametekenaar was. Ik vind het een typische tekening en
heb er uren naar zitten kijken. De binnenkant is een beetje in
collega-stijl, maar nog niet heel ver ontwikkeld: twee foto's, band
en Zappa zelf met zijn nieuwe vriendin Gail Sloatman - my pumpkin.
De bedoeling was om de teksten van de songs op de binnenhoes af te
drukken, maar daar stak MGM, nadat ze de teksten gelezen hadden, een
stok voor. Een alternatief werd gevonden in de mogelijkheid geld te
stuen om het Libretto op te vragen. Minimaal 1$ doneren voor alle
woorden, ook de 'nasty ones'.
Op de oude lp-hoes is te zien dat de lp-kanten verdeeld zijn in twee
muziekstukken: kant 1 is 'Absolutely Free' en kant 2 'The M.O.I.
American Pageant'. M.O.I staat voor Mothers of Invention en Pageant
betekent iets als 'historische optocht'. Dat is het zeker! Zappa
vond het erg belangrijk te noemen dat alle muziek door the Mothers
zelf gespeeld werd. In een tijd dat studiomusici vaak stukken
speelden en beter ook nog misschien geen onverdienstelijke
opmerking; deze groep kon het gewoon echt zelf. Opvallend is de
afwezigheid van de 'titelsong'": ''Absolutely Free". Meestal komt
een titel van een track. Een song onder deze naam komt pas voor op
de volgende plaat: We're Only in it for the Money. Wellicht ook om
nog maar eens te benadrukken dat al Zappa's werk één groot werk is.
MGM halveerde, vergeleken met Freak Out, het budget en besloot tot
een veel geringere promotie-campagne. Toch deed Absolutely Free het
een stuk beter dan Freak Out. Overigens besloot Zappa zelf een
'succes-single' uit te brengen met daarop respectievelijk: Big Leg
Emma/Why Don'tcha Do Me Right. Die was zo gemaakt dat het wel een
succes moest worden. Dat lukte echter (natuurlijk?) helemaal niet.
Beide songs stonden nooit op een plaat, maar werden bij de latere
cd-release tussen de twee kanten geplakt. Ik vind het fijn dat ze
erop staan, alleen de plek verdient geen schoonheidsprijs, achteraan
was beter geweest.
Veel teksten op Absolutely Free gaan over de Amerikaanse
maatschappij anno '67 en er zijn dan ook veel kritische geluiden te
horen. De maatschappij (plastic) deugt niet, net als het grijze volk
(plastic people). Nee dan de vrijdenkers (vegetables). Zappa
gebruikt beeldspraak en er wordt veel aan vast gepakt: de corrupte
politiek en de - toen al - seksschandalen van regeringsleiders met
minderjarigen. Op kant twee komt nog even het alcoholmisbruik langs,
alsmede de hersteloorden voor de uit de maatschappij springende
jongeren. Zappa volgde alles op de voet en schroomde niet daar zijn
mening over te geven.
Muzikaal gezien is Absolutely Free vele stappen verder dan Freak
Out. De muziek is een stuk moeilijker. Elementen uit Doo Wop, van
Stravinksy, R&B, jazz en zelfs Rossini zijn in de muziek verweven.
Opvallend is de lange sopraansax/gitaarsolo in de Invocation &
Ritual Dance of the young Pumpkin. Het is een betoverend stuk,
waarbij de twee instrumenten tegelijkertijd soleren, steeds meer
verweven worden en de argeloze luisteraar meevoeren naar... Het stuk
roept vergelijkingen met de Sacre, ook een soort initiatieritueel.
Degene die dat allemaal moet ondergaan is natuurlijk de
aantrekkelijke jonge pompoen Gail. Prachtig stuk, nog steeds.
Suzy Creamcheese. het meiske van de achterkant van de hoes van Freak
Out, duikt opnieuw op en dat het korte werk niet gemakkelijk te
spelen is illustreert Zappa graag met het volgende citaat:
"Son of Suzy Creamcheese took a year to learn how to play. Can
you tell why? The time, the time - it's fantastic. It's four bars
of 4/4, one bar 8/8, one bar 9/8. OK? And then it goes 8/8, 9/8,
8/8, 9/8, 8/8, 9/8,
then it goes 8/8, 4/8, 5/8, 6/8, and back into 4/4 again."
Absolutely Free is een misschien wat zware plaat door de gelaagdheid
van de muziek, de teksten en soms de vervormingen ervan, maar het is
wel een ongelooflijke mooie plaat, die zelfs alleen maar groeit en
meer diepte krijgt. Vaak luisteren.
|
