25 november
2013
officiële release - 97
2013/ 2017 cd-versie
1. The Dog Breath Variations/Uncle Meat
2. Montana
3. Earl Of Duke
4. Florentine Pogen
5. Stink-Foot
6. Pygmy Twylyte
7. Room Service
8. Inca Roads
9. Oh No/Son Of Orange County
10. More Trouble Every Day
11. A Token Of My Extreme
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: vocals, guitar
Napoleon Murphy Brock: tenor Sax, vocals
George Duke: keyboards, Vocals
Tom Fowler: bass
Ruth Underwood: percussion
Chester Thompson: drums
------------------------------------------------------------
KCET Special Concert August 27, 1974.
------------------------------------------------------------
Het meeste kennen we al van The Dub Room special, de cd.
zelfde concert, zelfde audiobron, maar totaal andere mix.
Bovendien niet voorzien van de 1981 elementen.
|
A Token of His Extreme. Ja, leuk een cd van
een dvd. Maar hu? Die hadden we toch al in de vorm van de Dub-Room
Special-cd. Ja, claimt de speaker, dit is toch weer anders, een
andere mix én soms zijn de liedjes anders en langer. Montana, Room
Service en Florentine Pogen zijn iets langer. Maar A Token is korter
en Cosmic Debris is helemaal verdwenen. Daarvoor krijgen we dan Earl
of Duke, Pygmy Twylyte, Oh No/Son of Orange County en More Trouble
Every Day. Een geschikte deal lijkt me. Ik was al enthousiast over
de DVD, dit komt misschien in dezelfde buurt?
Nummer 97, A Token of His Extreme, kwam als een totale verrassing.
De eerste gedachte was "die heb ik al", namelijk vermomd als Dub
Room Special, maar dat blijkt een totale vergissing. Belangrijkste
veranderingen zijn het weglaten van de tracks van de 1981-band en
het toevoegen van andere liedjes, die we inmiddels kennen van de
DVD.
Wat in ieder geval méér dan dik in orde is, is de nieuwe mix. Die is
voor Token gedaan door de baas zelf, met ondersteuning van Kerry
McNabb. De mastering is van Bob Ludwig in 2009 – vier jaar voor de
release anno 2013! Voor de Dub Room Special is de mix gedaan door
Kerry McNabb en Bob Stone en de mastering door Steve Hall onder het
toeluisterend oor van Dweezil.
Dub Room heeft de muziek uit 1974, maar het geluid uit eind jaren
tachtig, A Token heeft zowel muziek als geluid uit 1974. Maakt dat
wat uit? Ja, dat maakt een wereld van verschil uit. Dub Room klinkt
met terugwerkende kracht klinisch in geperst geluid waardoor een
onrustig geluidsbeeld naar voren komt dat je vooral in het hoog in
het oor raakt. A Token is in balans, evenwichtig met een volle
afdronk. En dan gebeurt er van alles, want als je zo zit te genieten
van dat volle, prachtige geluid vallen plotseling bijvoorbeeld de
gitaarsolo’s op. Florentine Pogen blijkt namelijk een gitaarsolo te
hebben. Maar hééé, die staat toch ook op Dub Room? Jawel, maar die
is bij mij nooit opgevallen; teveel in model gestreken en verdwaald
in geluid (lost in music). Nu viel ik zelfs uit mijn stoel van
verbazing; wat een geweldige solo! En dat komt alleen door een
andere mix.
Als je er nog verder induikt, blijkt dat Dub Room Special en A Token
of His Extreme, behalve de film, eigenlijk niks meer met elkaar te
maken hebben, als zijnde twee onafhankelijke entiteiten. A Token is
zoveel beter dat die Dub Room niet zo vaak meer uit de kast zal
komen vrees ik.
Geniet van de gitaarsolo’s van Florentine Pogen dus, maar ook die
uit Pygmy Twylyte, Son of Orange County en More Trouble Every Day.
Het is een beetje een Roxy+ album, het is ook bijna dezelfde band.
Vreemde zaken zijn er natuurlijk ook weer, anders wordt Zappa als
het inkleuren van een kleurplaat: de nummering van de tracks klopt
niet, dat zou je mild irritant kunnen noemen. Maar ach, dat krijg je
snel met medleys Dog Breath/Uncle Meat en Oh No/Son of Orange
County. Daarbij kloppen in mijn optiek de jaartallen achter de
liedjes niet helemaal. Waarom liggen de ‘origins’ van Son of Orange
County en More Trouble Every Day plotseling in 1974? Het antwoord
ligt ongetwijfeld in de Pygmeeën-schemering, die je bereikt als je
over de Inca-wegen naar Montana rijdt! Maar dan heb je wel elke dag
problemen en zweetvoeten en laten die nou net hetzelfde ruiken als
de adem van de hond van Oom Vlees. Tikkeltje extreem allemaal? Geef
mij dan maar een andere amulet!
|